Metabolische aandoeningen die gewichtsverlies voorkomen

Stofwisseling is het proces waarbij uw lichaam het voedsel dat u eet, omzet in de energie die u nodig hebt om alle lichaamsfuncties uit te voeren. Het metabolisme wordt geregeld door een verscheidenheid aan verschillende hormonen, klieren en enzymen. Een metabole aandoening is een aandoening die wordt gekenmerkt door een afwijking in een van de structuren die het metabolisme regelen. Sommige stofwisselingsstoornissen kunnen het metabolismeproces vertragen en gewichtsverlies voorkomen.

Hypothyreoïdie

Een van de meest voorkomende metabolische aandoeningen is hypothyreoïdie of een te trage schildklier. De schildklier is een kleine klier aan de voorkant van uw nek die verschillende hormonen produceert en afgeeft die de stofwisseling rechtstreeks regelen. Als u hypothyreoïdie heeft, functioneert uw schildklier niet goed. Dientengevolge worden er onvoldoende hoeveelheden schildklierhormonen geproduceerd, waardoor het metabolisme wordt vertraagd. Wanneer het metabolisme wordt vertraagd, wordt gewichtsverlies moeilijk. Degenen met hypothyreoïdie worden meestal zwaarder. Andere symptomen van hypothyreoïdie zijn depressie, vermoeidheid, gewrichtspijn, spierpijn, zwakte, verminderde smaak en broos haar en vingernagels, volgens Medline Plus.

Syndroom van Cushing

Cortisol is een belangrijk hormoon geproduceerd door uw bijnier klieren. Cortisol helpt vet, eiwitten en koolhydraten te metaboliseren in energie. Cushing-syndroom is een metabole stoornis die wordt gekenmerkt door overproductie van cortisol of de abnormale regulatie van cortisol. Als er te veel cortisol in je lichaam zit, kan dit leiden tot overmatige gewichtstoename, vooral in de buik, het gezicht, de bovenrug en tussen de schouders, volgens MayoClinic.com. Naast gewichtstoename kan het syndroom van Cushing ook striae, gemakkelijk blauwe plekken, vertraagde wondgenezing, vermoeidheid, spierzwakte, hoofdpijn, botverlies en acne veroorzaken.

Insulineresistentie

Als u koolhydraten eet, is uw lichaam breekt ze af in de eenvoudige suikerglucose. Glucose reist van uw spijsverteringsstelsel naar uw bloedbaan, waar het de afgifte van insuline uit de pancreas stimuleert. Normaal gesproken bindt insuline zich aan glucose en helpt het uw cellen en weefsels om glucose voor energie te gebruiken. Zodra de glucose uit je bloedbaan is verwijderd, stopt je alvleesklier met het vrijgeven van insuline. Als u lijdt aan insulineresistentie, heeft u cellen die niet goed reageren op de werking van het hormoon. Als gevolg hiervan ontvangen deze cellen geen goede glucose en blijven de glucosespiegels in de bloedbaan hoog. De constante hoge glucosewaarden activeren de continue afgifte van insuline uit de pancreas. Dit veroorzaakt hoge niveaus van insuline en glucose in de bloedbaan en cellen die geen energie hebben. Deze combinatie leidt tot verhoogde honger, die gewichtsverlies kan belemmeren. Als insuline resistentie niet goed wordt beheerd, kan het zich ontwikkelen tot type 2 diabetes.