Wat zijn de drie verschillende delen van aërobe ademhaling?

Aërobe ademhaling is een proces waarbij organismen voedselbronnen gebruiken om bruikbare energie te produceren. In dit geval worden organische verbindingen geoxideerd door een reeks reacties om een energiebron te produceren die adenosinetrifosfaat of ATP wordt genoemd. De verwerking van ATP drijft op zijn beurt de metabole activiteit van het lichaam aan en moet dus continu worden voorzien voor een gezonde werking. Aërobe ademhaling kan worden beschouwd als bestaande uit ongeveer drie stadia, en het volgen van een samenstelling zoals glucose kan de reis illustreren.

Glycolyse

De eerste stap van aerobe ademhaling is glycolyse - wat ook de eerste stap kan zijn stap van anaerobe ademhaling, omdat zuurstof niet uitdrukkelijk vereist is. Hier wordt glucose omgezet in pyrodruivenzuur via verschillende enzymgestuurde reacties die de energie van twee ATP-moleculen per glucosemolecuul gebruiken. Glycolyse creëert echter vier ATP-moleculen, dus er is een netto winst van twee ATP-moleculen aan het einde van de reacties. Glycolyse vindt plaats in het cytoplasma van een cel, de vloeistof die membraanomvattende organellen omgeeft.

Krebs Cyclus

De citroenzuurcyclus van Krebs transformeert het pyrodruivenzuur dat in glycolyse wordt gevormd in moleculen van twee co-enzymen, NADH2 en FADH2, en produceert twee moleculen ATP voor elk molecuul oorspronkelijke glucose. Bovendien creëert de citroenzuurcyclus van Krebs koolstofdioxide - zes moleculen ervan per glucose. Dit gebeurt allemaal in de "power-house" -organellen die mitochondria worden genoemd.

Laatste stappen

Nog twee reacties, vaak met elkaar getrouwd vanwege hun onderling verbonden karakter, afronding van aerobe ademhaling: de elektron-transportketen en oxidatief fosforylering. Deze stappen zijn degenen die direct op zuurstof vertrouwen, die wordt gebruikt als een elektronenacceptor tijdens de elektron-transportketen, die plaatsvindt in de mitochondriale binnenmembranen.

Zuurstof is indirect belangrijk in aerobe ademhaling voor glycolyse en de Krebs-cyclus, omdat NADH2 en FADH2 worden omgezet in meer basale co-enzymen die worden gebruikt om sommige van de reacties in die eerdere stappen te stimuleren.

ATP-productie

Elektronen worden van de ene compound naar de andere getranspandeerd en uiteindelijk overgebracht naar zuurstof , en dit produceert water. De elektronentransportketen en oxidatieve fosforylering transformeren adenosinedifosfaat, ADP, in ATP: drie moleculen, denkbaar, uit de passage van elk paar elektronen door de cyclus. Alles bij elkaar genomen, zou aerobe ademhaling theoretisch ongeveer 34 ATP-moleculen uit elke glucose kunnen genereren.

Afvalverwijdering

Aerobe ademhaling creëert naast ATP nog een aantal andere producten. Sommige hiervan gaan terug in het proces, zoals de NAD en FAD co-enzymen die werden nagebouwd van NADH2 en FADH2 tijdens de elektron-transportketen. Maar de koolstofdioxide die wordt gegenereerd tijdens de citroenzuurcyclus van Krebs en het water dat wordt gegenereerd uit de elektronentransportketen, zijn afvalproducten die uit het lichaam moeten worden verwijderd.

, , ] ]