Spieren genezen of groeien terug met inspanning?

Elke spier in uw lichaam bevat duizenden microscopische vezels die tijdens het bewegen samenwerken. In feite bevatten beenspieren meer dan 1 miljoen spiervezels. Tijdens het oefenen, houden de gebruikte vezels schade aan die zichzelf moet herstellen terwijl ze in rust zijn. In plaats van nieuwe vezels te laten groeien, geneest je lichaam beschadigde vezels - waardoor de spieren sterker en sterker worden.

Spieruitval tijdens inspanning

Spiervezels hechten en trekken aan elkaar tijdens samentrekking of beweging. Er bestaat een positieve relatie tussen de trainingsintensiteit en het niveau van daaropvolgende schade opgelopen door vezels. Vezels glijden bijvoorbeeld langzaam tegen elkaar tijdens langzame, zorgvuldige bewegingen en snel tijdens snelle, krachtige acties. Krachtige activiteit, zoals gewichtheffen, zorgt ervoor dat delen van uw spiervezels onder druk scheuren. Hoewel door inspanning geïnduceerde vezelschade schadelijk kan lijken, zijn vezelschade en -herstel een normale en onvermijdelijke uitkomst van een actieve levensstijl.

Hypertrofie versus Hyperplasie

Hypertrofie treedt op wanneer een beschadigde spiervezel dikker wordt na genezing. Omgekeerd definieert hyperplasie het creëren van nieuwe spiervezels als reactie op oefening. Hoewel beide opties de spieromvang en -kracht zouden kunnen vergroten, wordt algemeen aanvaard dat menselijke spiervezels hypertrofie uitvoeren in plaats van hyperplasie - wat betekent dat je geen nieuwe spiervezels kunt laten groeien. Hoewel spierhypertrofie is bevestigd, gaat onderzoek naar de mogelijkheid van hyperplasie in de menselijke spier door.

Stappen van hypertrofie

Succesvol herstel van spiervezels of hypertrofie is afhankelijk van talloze fysiologische reacties. Direct na het trainen activeren satellietcellen en beginnen een genezingsproces dat tot 48 uur kan duren. Satellietcellen, die zich aan de buitenkant van elke spiervezel bevinden, smelten samen en vormen nieuwe samentrekkende eiwitten die actine en myosine worden genoemd - dezelfde spiervezeleiwitten die tijdens fysieke activiteit kunnen wegscheuren. Grotere niveaus van actine en myosine verbeteren de hechting tussen vezels en bevorderen een superieure sterkteproductie in een aangetaste spier.

Betekenis voor fitness

Het onvermogen om nieuwe spiervezels te laten groeien houdt in dat genetische factoren de kwantiteit en kwaliteit van uw spier bepalen vezels. Daarom kunnen mensen met meer spiervezels grotere spieren krijgen dan iemand met minder spiervezels. Hoewel het proces van hypertrofie onmiddellijk na het sporten begint, moeten zichtbare spierveranderingen ergens tussen vier weken en twee maanden plaatsvinden. Het begrijpen van spiervezelgenezing na het sporten zorgt voor een goed geïnformeerd programmaontwerp en een beter begrip van hoe uw spieren groeien.