Oorzaken, risicofactoren en preventie van depressie

De oorzaken van depressie zijn niet volledig duidelijk, maar deze aandoening is het gevolg van verschillende psychologische en biologische risicofactoren. Wat dit betekent is dat er geen enkele oorzaak van depressie is, maar eerder een aantal risicofactoren die de kans op een depressieve episode vergroten. De risicofactoren kunnen van persoon tot persoon aanzienlijk verschillen. De oorzaken van depressie bij de ene persoon kunnen dus heel verschillend zijn van de oorzakelijke factoren voor iemand anders.

Sommige psychologische en omgevingsrisicofactoren kunnen vaak worden gematigd, wat kan dienen als middel om depressieve episodes te voorkomen. > Psychologische risicofactoren

Een manier om psychologische risicofactoren voor depressie te begrijpen, is door de denkpatronen in verband met depressie te onderzoeken. We weten allemaal dat positief denken over het algemeen wordt geassocieerd met een gelukkige stemming en negatief denken wordt meestal geassocieerd met een depressieve stemming. De manier waarop we over onszelf denken (zelfreferentieel denken) is echter ook een zeer belangrijke oorzaak van onze gemoedstoestanden.

Er is overtuigend onderzoeksbewijs dat de verwerking van zelfreferentinformatie abnormaal is bij depressie. Het is bijvoorbeeld bekend dat aanhoudende negatieve denkpatronen over het zelf geassocieerd zijn met depressie. Deze veranderen is de basis van een van de meest succesvolle psychotherapiebehandelingen voor depressie: cognitieve gedragstherapie (CGT).

Naast de inhoud van denkpatronen, wordt depressie ook geassocieerd met excessief zelfreflectief denken (uitgaven tijd denkend aan het zelf) evenals een specifiek soort denken dat bekend staat als ruminative thinking. Ruminatief denken is analytisch denken, en voor mensen met een depressie betekent het overdreven analyseren en nadenken over de symptomen. Onderzoek naar iemands symptomen kan leiden tot manieren om zich beter te voelen, maar vaak resulteert dit precies in het tegenovergestelde. De reden hiervoor is dat ruminative thinking meestal automatische denkpatronen impliceert die onlogisch en zorggestuurd zijn in plaats van oplossingsgericht. Bijvoorbeeld: "Ik zal morgen waarschijnlijk niet van het feest kunnen genieten," in plaats van "Ik zou nu een wandeling moeten maken omdat dat me altijd helpt om me beter te voelen." Sommige psychologische behandelingen voor depressie zijn gericht op het herkennen en veranderen van van ruminative denkpatronen.

Biologische risicofactoren

Meerdere studies hebben overtuigend aangetoond dat depressieve stoornissen deels worden veroorzaakt door genetische of erfelijke factoren. Het bewijs geeft aan dat wat wordt geërfd, een risico is voor het ontwikkelen van een depressieve stoornis in plaats van de werkelijke ziekte. Eerstegraads familieleden van mensen met een depressieve stoornis hebben een sterk verhoogd risico op het ontwikkelen van een depressieve stoornis en een matig verhoogd risico op het ontwikkelen van een bipolaire stoornis.

Echter, depressie kan voorkomen in de afwezigheid van een familiegeschiedenis van deze ziekte.

Oorzaken

Net als bij risicofactoren, kunnen oorzaken van depressie worden onderverdeeld in psychologische en biologische categorieën. Psychologische oorzaken omvatten de hierboven beschreven denkpatronen evenals stress en psychologisch trauma.

Er zijn een aantal biologische factoren die depressie kunnen veroorzaken. In de loop der jaren was een van de belangrijkste theorieën over de oorzaak van depressie de monoamine-hypothese. Dit wordt soms een onbalans in de hersenenchemie genoemd en verwijst naar abnormaliteiten van neurotransmitters (chemicaliën die berichten in de hersenen vervoeren). Deze hypothese, oorspronkelijk voorgesteld in 1965, stelt dat twee monoamine neurotransmitters (serotonine en norepinephrine) en mogelijk een derde (dopamine) deficiënt zijn in depressie. Uitgebreid onderzoek door de jaren heen legt duidelijk de rol vast die deze neurotransmitters spelen bij depressieve stoornissen. Het is echter vrijwel zeker ingewikkelder dan tekorten van specifieke neurotransmitters.

Meer recente hypothesen over de oorzaken van depressie zijn onder meer chronische ontstekingen en verstoringen van de hersencirculatiefunctie.

Preventie

Studies van preventie van depressie is er vooral op gericht om herhaling te voorkomen nadat iemand een eerste depressieve episode heeft gehad. Een belangrijke strategie is ervoor te zorgen dat de eerste episode adequaat wordt behandeld en dat alle symptomen volledig verdwijnen. Andere preventiestrategieën zijn onder andere voortdurende onderhoudsbehandeling met antidepressiva en /of psychotherapie. Mindfulness-based cognitive therapy (MBCT) is effectief gebleken bij terugvalpreventie. Deze interventie wordt besproken in de sectie Alternatieve geneeskunde voor depressie.

, , ] ]