Voedingsmiddelen met een hoog fucoidangehalte

Fucoidan is een gesulfateerd polysaccharide dat van nature voorkomt in verschillende soorten bruin zeewier, een van 's werelds meest voorkomende vormen van zeealgen. Polysacchariden zijn koolhydraten die bestaan uit meerdere monosacchariden, de basisbouwstenen van alle koolhydraten. In-vitro-onderzoeken hebben veelbelovend bewijs opgeleverd dat fucoidan mogelijk gezondheidsvoordelen biedt voor mensen, aldus Memorial Sloan-Kettering Cancer Center. Terwijl eetbare zeewieren een pijler zijn van de keuken in het Verre Oosten, zijn ze nog niet zo gebruikelijk in westerse restaurants.

Immunosupportieve eigenschappen

Het eten van fucoidan voedsel kan je immuunsysteem helpen infecties en ziektes te bestrijden. Een van de meest krachtige gezondheidsvoordelen die voor fucoidan worden geclaimd, is de functionele ondersteuning van het immuunsysteem van het lichaam, volgens de klinische voedingsdeskundige Ken Babal, auteur van 'Seafood Sense'. Hij citeert talloze studies die zich hebben gericht op dit aspect van de geneeskrachtige eigenschappen van fucoidan. Babal merkt op dat een onderzoeker de nutritionele samenstelling van fucoidan vergelijkt met die van moedermelk, "het meest perfecte immuunondersteunende voedsel dat bekend is." Het polysaccharide geeft het immuunsysteem een grote impuls door fagocytose te bevorderen, het proces waardoor witte bloedcellen aanvallen en vernietig ziekteverwekkers, zoals bacteriën en virussen. Fucoidan verhoogt ook het aantal rijpe witte bloedcellen die in uw lichaam circuleren, waardoor de eerste verdedigingslinie tegen infectie en ziekte wordt versterkt.

Antikanker eigenschappen

Een dieet met veel fucoidan kan ook helpen voorkomen en voorkomen kanker behandelen. Memorial Sloan-Kettering Cancer Center zegt dat verschillende laboratoriumstudies hebben aangetoond dat fucoidan geneeskrachtige eigenschappen heeft die nuttig kunnen zijn bij de bestrijding van sommige vormen van kanker, maar waarschuwt dat menselijke gegevens tot nu toe ontbreken. Het centrum citeert een studie die liet zien dat fucoidan de verspreiding van kankercellen lijkt te remmen door de adhesie van tumorcellen aan de extracellulaire matrix te voorkomen. In een ander onderzoek induceerde fucoidan apoptose, of geprogrammeerde celdood, in menselijk T-celleukemievirus type I, of HTLV-1, dat T-celleukemie voor volwassenen veroorzaakt. Het polysaccharide effent de weg voor apoptose door NF-kB te inactiveren, een van nature voorkomende stof die antiapoptotische eiwitten reguleert.

Eetbare zeewieren

In "20 jaar jonger", oefenfysioloog Bob Greene en voedingsspecialist Diane L. McKay bespreekt enkele van de eetbare zeewieren die hoge niveaus van fucoidan bevatten. Kombu, populair in heel Japan, maar vooral in Okinawa, is een mild smakend zeewier dat het belangrijkste ingrediënt is in een bouillon die dashi wordt genoemd. Naast fucoidan is kombu rijk aan magnesium, een mineraal dat essentieel is voor een optimale gezondheid. Hijiki, ook bekend als hiziki, is rijk aan fucoidan, magnesium en kalium en wordt vers gebruikt als saladeingrediënt in Japan en andere delen van het Verre Oosten. Als je miso-soep hebt genoten, heb je al wakame gegeten, een groene groente die meestal in de soep wordt aangetroffen. Ook rijk aan mangaan heeft wakame een hoog natriumgehalte, dus beperk je inname om te voorkomen dat je natriumverbruik sterk wordt verhoogd. Limu moui, een eetbaar zeewier dat populair is in Polynesië, met name Tonga, is ook rijk aan fucoidan. De meeste van deze zeewieren zijn te vinden in Aziatische voedingswinkels, vaak in gedroogde vorm.

Marine Invertebrates

Een team van Russische onderzoekers van het Pacific Institute of Bioorganic Chemistry van Vladivostok ontdekte dat verschillende soorten ongewervelde zeedieren, sommige van die eetbaar zijn, bevatten hoge niveaus van fucoidan. Deze wezens omvatten zee-anemonen, zeekomkommers, zeeslakken en slakken, gesegmenteerde zeewormen, coonstripe-garnalen, heremietkreeften, sneeuwkrabben, wulken en een breed scala aan weekdieren. Onderzoekers publiceerden hun bevindingen in het maart 2003 nummer van "Biochemistry."

, , ] ]