Incidentie van valse negatieven op de ELISA Lyme Test

Enzyme - linked immunosorbent assay of ELISA is een gemeenschappelijke biochemische techniek te bepalen of een specifiek soort molecuul in een monster aanwezig is . Het wordt vaak gebruikt als een eerste test voor patiënten die de ziekte van Lyme kan hebben , omdat het een hoge vals - positieven , is het typisch gevolgd door een tweede test met een techniek genaamd Western blotting . Vals- negatieven voor de ziekte van Lyme met ELISA zijn zeldzaam . ELISA techniek

Antilichamen zijn eiwitten geproduceerd door het immuunsysteem te binden aan vreemde of onbekende moleculen en indringers . Ze zijn specifiek - elk antilichaam is uniek voor een bepaald antigeen of doel en gewoonlijk alleen binden aan die doelstelling . In de ELISA procedure wordt een antigeen vertoond door de bacteriën die de ziekte van Lyme veroorzaken bevestigd op een ondergrond en het bloedmonster wordt toegevoegd. Als het bloed van de patiënt bevat antilichamen tegen de bacteriën , de antilichamen binden aan het antigeen op het oppervlak . Vervolgens een antilichaam dat antilichamen van de patiënt gericht is gemodificeerd door het aanbrengen van een enzym , en het gemodificeerde antilichaam wordt toegepast . Als het bloed van de patiënt antilichamen bevatten en ze vast aan het antigeen , de gemodificeerde antilichamen binden ze weer . De technicus kan nu voegen een speciale chemische stof aan het mengsel , als het antilichaam gekoppelde enzym aanwezig is , zal de chemische wijzigen zodat het fluorescerende of veranderingen kleur wordt en daardoor maken de resultaten van de test zichtbaar . Als de verandering in kleur of fluorescentie is boven een bepaalde drempel , wordt het testresultaat positief beschouwd , als het resultaat is te dicht bij de drempel om zeker te zijn , maar het resultaat is onbepaald beschouwd en verder onderzoek wordt uitgevoerd
<. br >
ziekte ELISA & Lyme

ELISA is het eerste lab-test uitgevoerd om de ziekte van Lyme te diagnosticeren. Het is uiterst gevoelig , echter, dus sommige mensen die eigenlijk niet tot de ziekte van Lyme zal nog steeds positief testen . Dus als ELISA geeft een positief resultaat , een tweede test Western- blotting toegepast . Volgens de Centers for Disease Control , als de ELISA-test een negatief resultaat geeft , geen verdere laboratoriumtests wordt noodzakelijk geacht .
Percentage fout-negatieve

Diagnose ziekte van Lyme kan moeilijk zijn omdat de symptomen lijken op die van vele andere ziekten . Het lab tests kunnen soms vals positief of vals-negatieve resultaten op. Aangezien de tests screenen op de aanwezigheid van antilichamen in het bloed , ze zijn alleen effectief wanneer het lichaam van de patiënt veroorzaakt een meetbaar niveau van antilichamen voor de bacteriën . Aangezien het menselijk antilichaamrespons op deze bacteriën maar langzaam ontwikkelt , kan het enkele weken voordat deze zijn bereikt . In het vroege stadium van de ziekte de test een sensitiviteit van slechts 50 tot 75 procent kan , volgens een artikel in de "American Family Physician , " betekent dat de test 50 tot 75 procent van degenen die echt hebben detecteert alleen de ziekte het. In latere stadia van de ziekte is echter vals negatieve resultaten zijn zeldzaam , de test gevoeligheid in late stadia van meer dan 95 procent
verschillende stammen

Volgens een studie . gepubliceerd in het "Journal of Medical Microbiology , " het is mogelijk dat de fout-negatieve resultaten af en toe kan optreden om een ​​andere reden . De studie vond " een klein maar reëel risico " dat tests uitgevoerd door middel van antigenen voor bepaalde stammen van de bacterie kan soms niet de opsporing van antilichamen tegen andere stammen .
Pretest Waarschijnlijkheid

Terwijl er andere tests voor Lyme , worden ELISA /Western Blot de voorkeur omdat de andere beschikbare tests hebben hogere false-positive/false-negative tarieven of niet goed zijn gevalideerd . ELISA /Western blot kan ook vals positieve of vals negatieve resultaten opleveren als goed, echter, en er is nog enige controverse onder artsen over de rol van laboratorium testen zou moeten spelen bij de diagnose . Een artikel van 2005 in "American Family Physician ' beveelt aan dat artsen gebruiken " pretest waarschijnlijkheid " bij de beslissing of laboratoriumtests bestellen. Hoe dichter de symptomen van de patiënt overeenkomen en meer endemische ziekte in het gebied , hoe hoger de kans voormeting wordt . Als de waarschijnlijkheid groot genoeg is , kan de arts ook de ziekte van Lyme te diagnosticeren zonder laboratoriumtests in sommige gevallen . Let er echter op , dat geen van de bovenstaande is bedoeld als medisch advies , als je vragen hebt over het onderzoek of behandeling voor de ziekte van Lyme , kunt u deze aandoening te bespreken met uw arts
<. br >