Definitie van tinnitus

Tinnitus is een pathologische term identificeren van een beltoon geluid in de oren die niet van een externe bron . De Oxford Engels Woordenboek omschrijft het als " een gevoel van een piep in de oren . "
Tinnitus in het oor
Identificatie

Dit geluid kan ook een zoemend te klikken , sissend of ruisend geluid , volgens The New International Dictionary van de Engels taal .

Etymologie

Tinnitus is een zelfstandig naamwoord dat afkomstig is van het Latijnse " tinnire " betekenis " te bellen , " volgens de New International Dictionary van de Engels taal .
Geschiedenis

de term " tinnitus " dateert van 1693 , volgens de Oxford Engels Woordenboek . Merriam - Webster dateert het gebruik ervan in het Engels terug naar 1843 .
Voorwaarden

Tinnitus is een symptoom als gevolg van een andere aandoening . Schade aan de gehoorzenuw , slechthorendheid , hard geluid, het syndroom van Menière en medicijnen zijn enkele voorwaarden die tinnitus veroorzaken .
Locatie

Tinnitus komt voor in de binnen-, midden -of oorschelp . Tinnitus kan ook optreden door een aandoening van de hoorzitting in de hersenen , volgens de Mayo Clinic.
Behandeling

Soms tinnitus is omkeerbaar en verdwijnt op zijn eigen, of het kan een onomkeerbare , levenslange aandoening . Hoewel tinnitus niet een specifieke behandeling hebben , is niacine gedacht om tinnitus te helpen , maar verder medisch onderzoek is nodig om deze bewering te staven .