Hoe te diagnosticeren Hyperacusis

Hyperacusis is een overgevoeligheid voor geluid in bepaalde frequentiegebieden . Gewone geluiden klinken ondraaglijk luid en de oren verliezen het grootste deel van hun vermogen om snel verschuivingen verwerken in volume . Hyperacusis is meestal chronisch en vaak begeleidt een piep in de oren . Instructies
1

Verzamel de presentatie van symptomen van hyperacusis . Patiënten kunnen in eerste instantie klagen van ergernis , oorpijn en irritatie aan geluiden dat de meeste mensen niet vervelend beschouwen . Patiënten met hyperacusis kan een rood trommelvlies en een trommelvlies dat fladdert of spannen hebben . Kopen van 2

Bepaal de basislijn drempels voor geluiden . Een audioloog moet het ongemak te meten voor zowel lucht-als beengeleiding gebruik een toon tegelijk . Het volume moet beginnen op het laagst mogelijke niveau en geleidelijk te verhogen .

Beoordeel 3 de gevoeligheid van de patiënt te klinken met behulp van een loudness ongemak niveau test. Een tolerantie van minder dan 90 dB voor tonen en 95 dB voor spraak kwalificeert het algemeen als een acute gevoeligheid voor geluid . Echter, er zijn geen objectieve tests voor hyperacusis .
4

Conduct verschillende luidheid ongemak niveau testen in de tijd. Hyperacusis aanzienlijk kan schommelen als gevolg van psychologische factoren zoals angst , angst en pijn . De luidheid ongemak niveau test scores gemiddeld naar het Johnson Hyperacusis Quotient produceren .
5

Bepaal de oorzaak van de hyperacusis . Een overmatige blootstelling aan overmatig harde geluiden veroorzaakt het meest , maar bepaalde medicijnen kan ook een bijdragende factor zijn. Hyperacusis heeft ook een associatie met de ziekte van Lyme , ziekte van Menière en problemen met de temporo - mandibulaire gewricht. Superior Canal dehiscentie syndroom is een soort van aangeboren hyperacusis .