Definitie van congestief Hartfalen

congestief hartfalen (CHF) treedt op wanneer het hart is te zwak of stijf om een ​​voldoende hoeveelheid bloed naar de behoeften van het lichaam te voldoen pompen. Het bloed steunt vervolgens in de longen, lever, benen en buik waardoor een verstopping van bloed in die gebieden. De getroffen hart kan ofwel het moeilijk hebben met het pompen van bloed, het vullen met bloed of beide. Hartfalen begint meestal aan de linkerkant van het hart. Congestief hartfalen gebeurt vaak als gevolg van aandoeningen zoals hoge bloeddruk, hoog cholesterol, diabetes en coronaire hartziekte. Symptomen van chronisch congestief hartfalen

Chronisch hartfalen symptomen
algemeen komen geleidelijk op en er voor een langere periode van tijd. Symptomen kunnen zijn: ernstige vermoeidheid, zwakte, moeite met ademhalen, snelle hartslag, hoesten, piepende ademhaling, slechte eetlust, misselijkheid en zwelling van de buik, benen en voeten.
Acuut congestief hartfalen

Soms congestief hartfalen> plotseling optreedt. In dit geval wordt aangeduid als acute congestief hartfalen. In dit geval kan de hartslag zeer snel worden en kan het hart stoppen met kloppen. Vocht kan ophopen in de onderste helft van het lichaam plotseling en ademhaling kan moeilijk worden. De getroffen persoon kan ophoesten slijm die lijkt te zijn roze en schuimig. Sommige, maar niet alle, kunnen individuen pijn op de borst ervaren.
Oorzaken van congestief hartfalen

congestief hartfalen
optreedt nadat het hart is aanzienlijk verzwakt of beschadigd door andere omstandigheden. Schade kan de ventrikels te stijf te vullen met een voldoende hoeveelheid bloed tussen hartslagen worden. Bovendien kan de hartspier steeds zwakker wat resulteert in de ventrikels verwijden zoveel dat bloed niet goed gepompt worden. Oorzaken van een verzwakt of beschadigd hart zijn: coronaire hartziekten, hartaanvallen, hoge bloeddruk, hart-infecties, alcoholmisbruik, drugsmisbruik en aangeboren hartafwijkingen. Ziekten die kunnen leiden tot congestief hartfalen omvatten hyperthyreoïdie, hypothyreoïdie, diabetes, emfyseem en lupus.
Diagnose van congestief hartfalen

Elke individuele symptomen van congestief hartfalen , dient medische hulp te zoeken. Een arts zal een grondig lichamelijk onderzoek uit te voeren. Een bloedonderzoek kan het hormoon bekend als brain natriuretisch peptide (BNP) die aangeeft dat het hart is overwerkt of gewond te detecteren. Ook kan een thoraxfoto een vergroot hart of longen congestie, die beide zijn een indicatie van congestief hartfalen te tonen. Een echo-cardiogram wordt bepaald welk type hartfalen optreedt en de ernst van de aandoening. Congestief hartfalen wordt gecategoriseerd op basis van de ernst ervan. Een persoon met categorie A hartfalen lopen het risico van het ontwikkelen van de aandoening en een persoon met categorie D hartfalen lijdt aan ernstig hartfalen waarvoor hospitalisatie. Degenen met categorie B en C hartfalen daling tussen A en D.
Behandeling

De eerste stap naar de behandeling van congestief hartfalen is om de onderliggende voorwaarden die moeten behandelen bijgedragen aan de aandoening. Een combinatie van medicijnen kunnen worden gebruikt om congestief hartfalen te behandelen. Deze medicijnen kunnen ACE-remmers, ARBs, digoxine, bètablokkers, diuretica en aldosteron antagonisten. Sommige individuen kunnen een operatie noodzakelijk om een ​​defibrillator, pacemaker of hart pomp implanteren. In de meest ernstige gevallen kan een harttransplantatie nodig zijn.