Suikerbieten en cacao, in feite, komt in Europa pas na 1492, met Christoffel Columbus reis naar Indië: daarvoor, gebruikten ze honing, ondersteund door rietsuiker, die kwamen uit het Arabisch zones als specerij rond 900. Vandaar, zijn gemakkelijk op te merken dat de zoetigheden waren veel verschillen van die die tegenwoordig onze maaltijden concluderen: ze waren niet zacht en de zoete smaken gingen vaak samen met zout en sourish degenen. Het gebruik van gekookte vruchten was zeer vaak met vlees, die in feite nog steeds een gebruik in de Angelsaksische en Scandinavische landen: het fruit sauzen waren erg appreciated.The ontdekking van Amerika had een grote invloed in de Europese productie van desserts, die samenvalt met het begin van het schrijven van kookboeken: in de periode voor, totdat 1000-1200, kookkunst werd meer genomineerd in een negatieve vorm als een verwennerij dan op een positieve manier, en boeken over koken waren meestal een lijst van ingrediënten te leven een gezond leven. Het eerste kookboek dat eigenlijk bevatte recepten, ironisch genoeg, werd geschreven door een benedictijner abdis Hildegard von Bingen, en het dateert uit de XII century.Afterwards, kookboeken werd meer en meer commons, steeds vaker voor de alfabetisering, die vóór was nogal zeldzaam en bovendien, de komst van de suikerbieten beïnvloed de productie zeer veel. In feite, terwijl sommige desserts hebben een zeer oude oorsprong Cicero heeft het over een broodje gemaakt met een tarwe slagman, heel lief, bereid met een melk goed om te worden opgegeten, die ons doet denken aan de Siciliaanse cannoli anderen werden na de komst van suiker geboren en cocoa.Since het allereerste begin, en nog meer wanneer de ingrediënten begonnen om nieuwe prikkels te geven aan de koks fantasie, kookkunst had verschillende kenmerken van het ene gebied naar het andere:. als in Turijn ze geconcentreerd op chocolade, in Catania Italiaans ijs en cannoli regel ; Napolitaanse snoepjes afwijken van de zachte bab aan de knapperige sfogliatelle, terwijl Verona en Milaan zijn gewijd aan Kerstmis, Verona met de pandoro en Milaan met de panettone.Hence we zien niet alleen hoe het gebied zelf het verschil maakt, maar ook als dit zou moeten worden gemengd met de periode: terwijl de New Years Eve in Napels wordt geassocieerd met struffoli en Pasen met pastier, in Catania Saint agatas olijven kan alleen gevonden worden in de periode heiligen, terwijl de Romeinse frappe, zoals de Venetiaanse Galani en de Napolitaanse chiacchiere kan zijn alleen te vinden tijdens het carnaval. De typische Pasen en Kerstmis desserts zijn misschien wel de meest bekende, samen met de Carnaval degenen, op nationaal niveau: maar een gastronomische tour is altijd interessant, en je moet altijd herinneren om het te doen in verschillende perioden van het jaar om zeker te proeven alle delicacies.In het einde, kunnen we zeggen dat desserts veroverde de meest veeleisende fijnproevers, zo veel als een belangrijke rol in het succes van een maaltijd te spelen: immers, wat je in gedachten en in de mond houden is de laatste smaak je genoot.
