DSM IV Definitie van Autisme

Autisme is een ontwikkelingsstoornis die meestal wordt gediagnosticeerd in de kindertijd . De diagnostische criteria zijn beschreven in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders IV , Text Revision ( DSM - IV - TR ) . Sociale Interactie

Autisme wordt gekenmerkt door aantasting van de non-verbale gedrag ( bv. oogcontact , gezichtsuitdrukkingen en lichaamshoudingen ) en een gebrek aan vriendschappen aangepast aan de leeftijd te ontwikkelen. Mensen met autisme kan ook een gebrek aan emotionele wederkerigheid , evenals een gebrek aan willen plezier delen met anderen te geven.
Communicatie

spraak is aangetast of afwezig zijn. In autistische personen die spreken , is er stoornis in de mogelijkheid om een ​​gesprek te voeren , meestal met stereotiepe taalgebruik . Spontane make- geloven en sociaal imiterend spel ontbreekt .
Stereotiep gedrag

Het individu kan een abnormaal intense preoccupatie met een specifiek patroon of delen van objecten . Repetitive maniertjes kan
Abnormale werking

Voorafgaand aan de leeftijd van 3 aanwezig zijn ( bijv. handgeklap of draaiende bewegingen ) , en autistische mensen lijken weinig flexibel te zijn ten aanzien van routines . jaar , kunnen kinderen met autisme abnormale of vertraagde werking hebben in de sociale interactie , sociale communicatie of symbolisch of fantasiespel .
andere aandoeningen

De symptomen mogen niet eerder toe te schrijven voor de diagnose van een van beide stoornis van Rett of kindertijd desintegratieve stoornis. In beide van deze aandoeningen , lijkt de ontwikkeling normaal voor een periode en vervolgens lijkt te verslechteren in de tijd .