De geschiedenis van Scoliose Chirurgie

Scoliose , een side-to -side kromming van de wervelkolom , wordt meestal merkbaar tijdens de adolescentie en komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen . Chirurgische behandeling van scoliose heeft veel veranderingen gezien in heel haar geschiedenis . Het uitgangspunt is echter hetzelfde gebleven : breng de wervelkolom om haar rechtste mogelijke positie , zet de rechtgetrokken wervelkolom met behulp van een of meer stalen staven , en de zekering geheel of een deel van de wervelkolom in het operatiegebied . Volgens de Mayo Clinic , " Scoliose chirurgie is een van de langste en meest ingewikkelde orthopedische chirurgische ingrepen uitgevoerd op kinderen. " De operatie wordt ook uitgevoerd bij volwassenen , maar niet zo vaak . Wanneer is chirurgie vereist?

Wanneer schoren is ondoeltreffend of de kromming van de wervelkolom blijft vooruitgang na de groei van de patiënt volledig is, kan een operatie nodig zijn om de progressie van de curve te stoppen. Chirurgie wordt meestal aanbevolen voor adolescenten en volwassenen waarvan de groei is voltooid en waarvan het grootste kromme ten minste 40 tot 50 graden . Patiënten ontwikkelen meestal kleiner , tegenover kromme onder de grote, tot een " S"-vorm . Chirurgie kan worden aanbevolen voor een volwassene met een curve van minder dan 40 graden als ze ervaart een groot deel van de pijn .
Harrington Rod Chirurgie

Zeer vroeg scoliose correctie chirurgie gebruikt een Harrington Rod en spinale fusie , ontwikkeld door Paul Harrington in 1950 . Een enkele onbuigzame stalen staaf verzekerd van de rechtgetrokken wervelkolom , met been uit de eigen heup van de patiënt gedreven in het wervellichaam spaties om een fusie te stimuleren. Deze operatie werd alleen uitgevoerd posterieur ( van de rug ) en veroorzaakt de patiënt alle flexibiliteit van de volledige lengte van het fusie verliezen . Het was effectief als de fusie succesvol was , maar niet toestaan ​​dat zoveel correctie als de huidige methoden te doen. De operatie duurde tussen 8 en 12 uur , wat resulteert in vrij grote bloed verliezen .
Recovery Dan

Recovery was
traag en moeilijk , met de patiënt beperkt tot bed voor maximaal drie maanden , zes maanden in een full body cast van de hals tot onder de heupen , en nog eens zes maanden in een hard plastic jasje vergelijkbaar met de huidige Wilmington brace . Patiënten met grote fusies enkele problemen hebben door gebrek aan flexibiliteit, en sommigen hadden later problemen met de lage rug-en beenpijn als gevolg van degeneratie van de schijven onder de fusie .
Twee stangen

Tegen het midden van de jaren '70 , de Harrington methode werd vaak met behulp van twee stangen in plaats van een om zowel de bovenste en onderste bochten te corrigeren , waardoor meer flexibiliteit door de kleinere fusies betrokken uitgevoerd . De patiënten werden aangemoedigd om te gaan lopen slechts enkele dagen na de operatie en het lichaam gegoten werd veel verkleind .
CD Rods

1984 , Franse chirurgen Ives Cotrel en Jean Dubosset ontwikkelde de CD staven of Cotrel - Dubosset instrumentatie techniek , ook uitgevoerd vanaf de achterkant . In deze procedure worden twee metalen staven en haken of schroeven bevestigd aan beide zijden van de wervelkolom en aangepast aan het strekken. Bony materiaal voor het fusie kunnen worden geoogst van de heup , het bekken aan de voorzijde van het bekken , rib van de patiënt , of een allograft van overleden donors . Een aantal patiënten had problemen met de originele pedikelschroeven gebruikt met deze techniek, maar het probleem is gecorrigeerd met een relatief kleine herziening . Deze operatie is nog steeds in gebruik . De meeste patiënten vereisen slechts zes dagen van ziekenhuisopname , mogen vrijwel direct na operatie lopen en niet het gebruik van enige vorm van postoperatieve brace vereisen . Patiënten met weinig gebogen wervel kan zelfs geen merkbare vermindering van hun flexibiliteit.
Andere benaderingen

Variaties van de CD techniek zijn geëvolueerd in de tijd, met inbegrip van het gebruik van anterior ( van voren ) chirurgie en combinatie anterior - posterior technieken . De voorste aanpak maakt gebruik van een incisie die een rib volgt en eindigt in een noord-zuid richting boven de navel , waardoor chirurgen gemakkelijker toegang tot wervel in de buurt van de taille. De meest gebruikte methode is nog steeds de posterieure benadering , maar chirurgen hebben veel succes gehad met de voorste methode voor sommige soorten curve gehad.
Recent Advances

Een techniek is momenteel wordt gebruikt door Mayo Clinic chirurgen naar krommen bij jonge kinderen die nog in de groei te corrigeren. Er werken het gebruik van twee stangen geplaatste evenwijdig aan elkaar aan beide zijden van de rug , met verstelbare centrale secties die kan worden verlengd in een poliklinische procedure als het kind groeit . Deze procedure is bedoeld om tussentijdse correctie bieden tijdens de groei-jaren voor jonge kinderen waarvan de curves zijn ernstig genoeg om de groei van het kind belemmeren en /of eventueel van invloed zijn hart en longen. Aanvullende benaderingen, zoals endoscopische en video-assisted thoracoscopische chirurgie ( VATS ) zijn ook in gebruik in beperkte omstandigheden , zoals deze operatie blijft evolueren .