Wat is polyglycolzuur

? Polyglycolzuur , ook wel aangeduid polyglycolide of PGA , is een eenvoudige maar duurzame vezel gebaseerde polymeer voor het eerst ontdekt in 1954 . Het is afgeleid van chitine , een biologisch materiaal verantwoordelijk voor de sterkte en stijfheid van de exoskeletons waterleven , zoals krabben en garnalen , en de dikke muren van schimmels gezwellen . PGA wordt voornamelijk gebruikt als een absorbeerbare chirurgisch hechtdraad ; Vanwege de kneedbare chemische structuur van de basis PGA molecuul , het complete gebruik van deze verbinding is nog niet bekend . Gebruikt

De meest bekende gebruik van PGA is als een absorbeerbare medische hechtdraad . Een absorbeerbare hechtdraad : het gebruikt om een wond te sluiten materiaal behoeft niet te worden verwijderd omdat het uiteindelijk oplossen in het omringende weefsel . De toch stijf natuurlijke eigenschappen van PGA maken het een ideale absorbeerbare hechtdraad ; Het wordt vaak gebruikt om interne incisies te sluiten tijdens bariatrische , buik-en hartoperaties . Het succes als hechting heeft ook geleid tot de ontwikkeling van andere PGA - gebaseerde medische implantaten , zoals tijdelijke pennen , platen, staven en verbindings ringen . Er is ook het potentieel dat PGA in mesh vorm het gebied van synthetische tissue engineering door kunt gaan .
Potentiële

Een van de belangrijkste aspecten van de PGA potentieel
is de mogelijkheid voor aanvullende chemische ketens de basis polyglycolzuur verbinding worden bevestigd . Dit betekent dat aanvullende eigenschappen kan worden geïntegreerd in het absorbeerbare vezel samenstelling van de verbinding , waardoor het toepassingsgebied . Sommige onderzoek al is uitgevoerd met betrekking tot de toevoeging van zijketens , wat resulteert in verschillende elasticiteit , duurzaamheid en de sterke punten van hechtingen en andere apparaten .
Creatie en Degradatie

PGA wordt meestal verkregen uit de werkwijze van de polymerisatie van glycolzuur , wat inhoudt met zinkhoudende verbindingen katalysator een reactie tussen een polymeer en een natrium-gebaseerd zuur . Natriumchloride , ook bekend als tafelzout , is een bijproduct van de reactie en kan eenvoudig uit de resulterende PGA vezels . Na verloop van tijd , PGA kan door verschillende biologische enzymen afgebroken en zal uiteindelijk afgebroken in de eenvoudige en niet - toxische componenten van glycolzuur , water en kooldioxide . In het menselijk lichaam , zal het vier tot zes maanden duren voor PGA volledig worden geabsorbeerd .
Fysische eigenschappen

een chemische verbinding , polyglycolzuur heeft een aantal verschillende fysieke eigenschappen die het gebruik ervan te ondersteunen als een absorbeerbare medisch hulpmiddel . Eerste en misschien het belangrijkste , vanwege de kristallijne structuur , PGA water onoplosbaar , wat betekent dat het niet desintegreren in het menselijk lichaam . De buigzaamheid van PGA vezels toeneemt wanneer nat , waardoor ze gemakkelijk worden gevormd . Ten tweede is het smeltpunt van PGA geschat op tussen 225 en 230 graden Celsius , ver boven zelfs de hoogst mogelijke temperatuur in het menselijk lichaam . Een laatste belangrijke fysische eigenschap van PGA is het flexibele stijfheid van de vezels , waardoor ze een zekere mate van beweging mogelijk maakt met behoud van een stevige vorm .
Voordelen

Materialen gemaakt van polyglycolzuur voorkeur standaard , niet biologisch afbreekbare chirurgische alternatieven vanwege de vele voordelen die ze leveren . Een groot voordeel van PGA hechtingen is dat ze ondersteunen snellere wondgenezing dan traditionele synthetische hechtingen die kunnen vertragen of zelfs in gevaar brengen een goede genezing . Ook de enzymreactie die optreedt tussen weefsel en de PGA verwaarloosbaar en produceert geen nadelige gevolgen voor de wond of het omringende weefsel . Ook, zoals ze worden opgenomen in het omliggende weefsel , is er geen noodzaak om verder te traumatiseren het gebied met de opheffing ervan.