Oplossing voor Sluiting van Oogspier

Ooglidcorrectie sluiting problemen of apraxie van dekselopening ( ALO ) is een afwijking van de motorische functie maken het verplaatsen van het ooglid moeilijk. Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en het begin normaal optreedt bij mensen in hun jaren zestig of zeventig. Het kan optreden als gevolg van bepaalde ziekten zoals de ziekte of progressieve supranucleaire palsy ( PSP ) , een van de meest voorkomende oorzaken van ALO Parkinson . Medische behandelingen

De eerste lijn van verdediging die de meeste artsen gebruiken voor de behandeling van apraxie is Botox-injecties in de obicularis ( spier in het gezicht dat de oogleden gesloten ) . De resultaten variëren en lijken alleen verbetering van de conditie voor een korte periode van ongeveer drie weken . Een van de geneesmiddelen op recept gebruikt om de ziekte van Parkinson , levodopa , behandel is ook aangetoond effectief te zijn bij de behandeling van ALO .
Chirurgische Remedies

Na
vermoeiend non - invasieve behandelingen die geen positieve resultaten produceren , zullen artsen vaak aanraden chirurgische alternatieven. Een van de procedures wordt aangeduid als frontalis schorsing of wenkbrauw lift . In deze procedure wordt een kleine incisie gemaakt in de plooi van het bovenste ooglid en de obicularis spier wordt verwijderd . Na deze procedure , zullen de meeste patiënten moeten nog Botox-injecties .
Alternatieve nieuwe behandelingen

De Royal College of Oogartsen , Verenigd Koninkrijk , heeft onlangs een case study ingediend EYE , een online tijdschrift dat een nieuwe behandeling voor ALO gebruik van een sclera contactlens beschrijft . De behandeling heeft naar verluidt zeer succesvol geweest in het verstrekken van tijdelijke uitkering wanneer gebruikt in combinatie met Botox behandelingen .
Passende maatregelen

Eye apraxie wordt beschouwd als een zeldzame en niet- zijn levensbedreigende aandoening . Echter, de onderliggende ziekte die de mogelijke oorzaak van het oog te sluiten potentieel terminal zijn en moet serieus worden genomen en met een arts op het eerste teken van het onvermogen om het ooglid bewegen aangepakt.