Test voor netvliesloslating

Het netvlies is een lichtgevoelige vlies dat de binnenkant achterwand van het oog . Netvliesloslating is wanneer het netvlies wordt gescheiden van de ondersteunende lagen genoemd choroid - een dunne bloedvaten die het netvlies voorziet van zuurstof en voedingsstoffen . Wanneer dit gebeurt , wordt het netvlies beroofd van zuurstof , die, indien niet onmiddellijk behandeld kan leiden tot permanent verlies van het gezichtsvermogen .
Identificatie

netvliesloslating kan optreden op zichzelf zonder onderliggende oorzaken , maar het kan ook door een scheur of een gat in het netvlies , trauma , een ontstekingsziekte of ongecontroleerde diabetes. Een persoon die een verhoogd risico op netvliesloslating kunnen de volgende symptomen optreden : felle lichtflitsen in hun perifere visie , drijvers , een schaduw of blinde vlek in hun blikveld , visuele vervormingen of plotselinge of geleidelijke wazig zien . Netvliesloslating is een ernstige medische aandoening , die een onmiddellijke diagnose en behandeling vereist . Tests zullen worden uitgevoerd om het netvlies en pupil reactie en je vermogen om kleuren goed te zien controleren . Sommige tests omvatten electroretinogram , oftalmoscopie , breking test-en fluorescentie-angiografie .
Electroretinogram

Een electroretinogram ( ERG ) is een oogtest gebruikt om abnormale functie van het netvlies detecteren . Tijdens dit examen , zal een patiënt haar ogen verwijd en verdoving druppels aanbrengen in het oog te verdoven. Een speculum wordt gebruikt om het faillissement geopend van de oogleden en een elektrode op het hoornvlies van de patiënt geplaatst . De elektrode , die vergelijkbaar is met een contactlens , meet de elektrische activiteit van staafjes en kegeltjes . Staafjes en kegeltjes zijn cellen die licht gevoel in het netvlies . Met licht als een stimulus , twee typen golven genaamd A en B golven golven worden geregistreerd en geanalyseerd . De test duurt ongeveer een uur in beslag en is vrijwel pijnloos .
Ophthalmoscopy

Ophthalmoscopy is een onderzoek van het achterste deel van de oogbol heet de fundus . Een oogarts maakt gebruik van een instrument met een helder licht en krachtige lens wel een oogspiegel de fundus te bekijken in drie dimensies en in groot detail . Dit apparaat kan de arts een gat , scheur of loslating van het netvlies te detecteren . Er zijn drie soorten oftalmoscopie : directe oftalmoscopie , indirecte oftalmoscopie en spleetlamp oftalmoscopie . Direct oftalmoscopie is de standaard test die vaak wordt uitgevoerd tijdens routine oogonderzoek . In een verduisterde kamer , zal een arts de achterkant van het oog van een patiënt controleren door schijnt een lichtstraal door de pupil . Indirecte oftalmoscopie houdt druk wordt uitgeoefend op het oog door een kleine stomp voorwerp en de examinator zal een variant van een oogspiegel die wordt gedragen op het hoofd zoals licht van een mijnwerker te gebruiken. In een spleetlamp oftalmoscopie examen , is een low-power microscoop in combinatie met een hoge intensiteit lichtbron die kan worden gericht om te schitteren in een dunne straal gebruikt om het oog te onderzoeken . In tegenstelling tot de twee voormalige examens , kan een patiënt zijn ogen tijdens spleetlamp oftalmoscopie verwijd . Elk van deze examens duurt ongeveer 15 minuten en kan enkele kleine ongemak veroorzaken .
Breking Test

Een breking test is een oogonderzoek die bepaalt of een persoon de visie is normaal . Een patiënt zit in een stoel die een speciaal apparaat heet een refractor die eraan verbonden zijn . Een refractor bevat verschillende lenzen of verschillende sterktes . De arts zal de patiënt vragen te richten op een grafiek die is ongeveer 20 meter afstand en vroeg of het lijkt min of meer duidelijk door middel van verschillende lenzen die worden verplaatst in beeld . Een normale waarde voor perfect zicht is 20/20 . Perfect visie : een persoon de mogelijkheid tot 3/8 inch brieven gelezen bij 20 voet . Slechte of wazig zien kan een indicator van oogziekte . Het examen is pijnloos en de lengte wordt bepaald op een case - by-case basis .
Fluoresceïneangiografie

Fluorescentie angiografie is een test om te bepalen of er een goede circulatie in de bloedvaten van het netvlies . Verwijden van druppels in de ogen van een patiënt geplaatst voor een vergroting van de leerlingen , zodat de arts een beter zicht op de interne structuren van het oog kan krijgen . Het zal 20 tot 30 minuten duren voordat de druppels door te voeren en wanneer ze dat doen een veelheid van instrumenten en lichtbronnen zal worden gebruikt om te kijken in de ogen . Meerdere foto's zullen worden genomen voordat de arts injecteert een speciale kleurstof fluoresceïne genoemd in de ader van de patiënt , meestal door de elleboog . De kleurstof wordt gefotografeerd door een speciale camera als het door de bloedvaten in de achterkant van het oog beweegt . Artsen zijn op zoek om te zien of schepen lijkt een normale grootte en eventuele verstoppingen of lekkages bestaan. Lichte misselijkheid en opwarming sensaties kan kort worden ervaren na de injectie. Patiënten hebben gemeld gevoel matige pijn wanneer de naald wordt ingebracht en een kloppende sensatie op de injectieplaats later. Afhankelijk van de sterkte van het verwijden druppels gebruikt , bijwerkingen , zoals moeite met concentreren op voorwerpen dichtbij, kan enkele uren na de voltooiing van het examen.