Structuur en functie van antilichamen

Het immuunsysteem gebruikt macrofagen ( cellen ) om binnendringende organismen en ongerechtigheden blootstellen aan lymfocyten ( andere immuuncellen ) . In reactie op de aan hen organismen lymfocyten maken specifieke antilichamen , welk eiwit moleculen die hechten aan specifieke vreemde materie . Er zijn vijf klassen van antilichamen , ook wel immunoglobulinen . Elke klasse wordt gevonden in hogere concentraties in verschillende delen van het lichaam , en elk voert een andere functie van het immuunsysteem . Immuunsysteem

Het immuunsysteem is een verzameling van cellen, weefsels en organen die het lichaam beschermen tegen invasie door vreemde organismen en stoffen . De witte bloedcellen , die in het beenmerg en in het bloed circuleert , voeren verschillende taken afhankelijk van hun type. Soorten witte bloedcellen , genaamd macrofagen , overspoelen en verteren bacteriën en andere vreemde stoffen , zoals allergenen en virussen . Na het verteren van de vreemde stoffen met enzymen en andere chemische stoffen , de macrofagen presenteren een stuk van de vreemde stoffen aan een ander soort witte bloedcellen genaamd lymfocyten . Het stuk dat wordt gepresenteerd is een antigeen genoemd. Lymfocyten gebruik het antigeen een overeenkomstig antilichaam .
Antilichamen

Antilichamen , ook wel immunoglobulinen , zijn eiwitmoleculen die door lymfocyten in respons op blootstelling aan een antigeen . Antilichamen zijn zeer specifiek voor het antigeen waarop zij hechten . Bijvoorbeeld kunnen antigenen tegen een stam van influenza hechten aan een andere stam . Antilichamen zijn er in vijf klassen : . Immunoglobulinen ( Ig ) G , A, M , E en D. Ze verschijnen ook op verschillende tijdstippen na een infectie en zijn specifiek voor bepaalde gebieden van het lichaam

Verschillende antilichaam Types

IgM is het eerste antilichaam te verschijnen na een blootstelling aan vreemde stoffen . Het is minder specifiek dan de andere klassen , maar is groter . Het is een pentamere , wat betekent dat vijf ( penta - ) secties op zijn actief . IgM niet circuleren in het bloed te lang na blootstelling . Indien blootstelling aan hetzelfde antigeen opnieuw optreedt , IgM niveaus in het lichaam opstaan ​​( het " booster " -effect ) . Enkele weken tot maanden na blootstelling , verschijnt IgG . Het is een Y - vormige eiwitmolecuul dat zeer specifiek is voor een antigeen type. IgG is , meestal een levenslange antilichaam , waardoor het lichaam immuniteit tegen daaropvolgende infectie . IgA is nauwer bij lichaamsuitscheidingen meer dan het bloed . Het is het antilichaam gevonden in tranen en moedermelk . IgE is nauw verbonden met allergische reacties . Het wordt meestal gevonden op de huid en de slijmvliezen . IgD is het minst specifiek antilichaam , meestal te vinden in het darmslijmvlies .
Variabele en constante regio

Antilichamen hebben een variabele en een constante regio . Het variabele gebied is het gebied om van een antistof een ander onderwerp , afhankelijk van het antigeen waarvoor ze zijn gemaakt . Het wordt gecodeerd door verschillende genen in de lymfocyten . De constante regio is hetzelfde in alle antilichamen . Het kan worden beschouwd als de ruggengraat van het antilichaam .
Functies

antilichamen binden aan hun specifieke antigenen en helpen elimineren die antigenen van het lichaam door tagging ze voor absorptie door macrofagen . Als de vreemde materie in een cel , in het geval van virussen en parasieten bloed , de cel een antigeen waaraan het antilichaam zal hechten weergegeven . Dit markeert de cel voor vernietiging , zodat de binnenvallende organisme ook wordt vernietigd voordat het reproduceert . Bij allergie , IgE hecht aan het allergeen en een witte bloedcel een mestcel . De mestcel releases chemische stoffen genaamd histamine , die verantwoordelijk zijn voor de symptomen van allergie zoals een loopneus en waterige ogen . De symptomen helpen verspreiden IgA en IgE verder te voorkomen dat meer allergenen uit het invoeren van het lichaam.