De geschiedenis van multiple myeloma

Multipel myeloom verwijst naar kanker van de plasmacellen , de witte bloedcellen in het beenmerg . De ziekte wordt gekenmerkt door de abnormale groei van plasmacellen die kunnen leiden tot het bot erosie , immuunsysteem tekortkomingen en nierproblemen . De ziekte bestaat al duizenden jaren , maar de medische gemeenschap is begonnen om alleen te begrijpen in de afgelopen eeuwen . In die tijd heeft niemand in staat om een ​​behandeling te ontwikkelen , maar nieuwe behandelingen zijn continu verlengd de levensduur van de gediagnosticeerde patiënten , waaronder een aantal doorbraken in de afgelopen decennia . Eerste gevallen

Multiple myeloma is waarschijnlijk al sinds de oudheid , zoals sommige American Indian skeletten tekenen van de aanwezigheid van de ziekte . De eerste gedocumenteerde gevallen echter , deed zich voor in het midden van de 19de eeuw in Londen . In 1844 , 39 -jarige Sarah Newbury bezweken na vier jaar van ernstige rugpijn en talloze botbreuken . Een autopsie onthulde porties haar borstbeen was vervangen door een rode stof . Deze zelfde stof werd een paar jaar later gevonden tijdens de autopsie van handelaar Thomas Alexander McBean .
Discovery

Een Russische arts , Von Rustizky , voor het eerst gebruikt de term multiple myeloma om de ziekte te beschrijven in 1873 , beschrijft acht beenmerg tumoren vond hij tijdens een autopsie . De ziekte nog vaak zijn naam draagt ​​in Rusland . De ziekte werd ook bekend als de ziekte van Kahler , na een van de bekendste vroege gevallen in juli 1879 . Dr Otto Kahler onderzocht en behandeld een 46 -jarige arts met de ziekte. Na de dood van de arts in 1887 , de autopsie bleek diezelfde grote rode ronde cel massa's in zijn ribben en wervels. Kahler kon ook de abnormale urine eiwitten in de arts die ontdekt in McBean verscheidene jaren eerder passen . Het concept van bloedplasma werd ontdekt rond deze tijd ook, en het geval van Kahler wekken de belangstelling van de ziekte .
Vroege Behandelingen

Artsen behandeld Newbury en McBean met de ruwe methoden van een rabarber pil en bloedzuigers , respectievelijk , maar de behandeling opties snel verbeterd. In 1947 , artsen gebruikt urethaan , die standaard behandeling was tot onderzoek bleek het hielp niet meer dan een placebo . Een behandeling van melfalan plus prednison werd de standaard regime voor enkele decennia , het leven van patiënten iets te breiden . Onderzoeken ontwikkelde een aantal geneesmiddelen , zoals thalidomide , bortezomib en lenalidomide om de ziekte te behandelen . Stamceltransplantatie , eerst bedacht in 1957 , ook heeft ontpopt als een behandeling .
Diagnose

In 1975 , de financiering van het National Cancer Institute geholpen bij de ontwikkeling van de Durie - Salmon Staging System, dat de gangbare methode voor de diagnose van multiple myeloma was . Dit systeem bestaat de ziekte in drie fasen op basis van een aantal factoren , waaronder calcium , een skeletoverzicht , eiwitniveaus en hemoglobine . De International Myeloma Working Group in 2005 publiceerde een meer vereenvoudigde International Staging System , dat het stadium baseert op eenvoudige microglobuline en albumine metingen. Dit is sindsdien uitgegroeid tot de belangrijkste diagnose methode .
Zoektocht naar een remedie

tweelingzussen Kathy Giusti , die werd gediagnosticeerd met multipel myeloom , en Karen Andrews richtte de Multiple Myeloma Research Foundation in 1998 om onderzoek en behandeling van de ziekte te financieren. In de komende tien jaar , de stichting gesteld over $ 110.000.000 om te helpen fonds 100 laboratoria wereldwijd . Terwijl een remedie blijft ongrijpbaar , hebben diverse ontwikkelingen plaatsgevonden in die tijd , met inbegrip van nieuwe behandelingen die het leven van patiënten en tal van klinische studies uit te breiden .