Gezichten van recombinant-DNA

Recombinant DNA is een spannend gebied van moleculaire genetica, dat het fuseren van de DNA van twee verschillende organismen gaat in een. Recombinant DNA heeft tal van toepassingen waaronder het produceren gewenste eiwitproducten, zoals menselijke insuline uit bacteriën, of het creëren van een plant die produceert plastic. Terwijl vandaag de dag denken we aan recombinant DNA organismen als zijnde gemaakt in een lab, mensen met genetische aandoeningen bekend als hersenschim en mosaicism zijn versies van recombinant-DNA van de natuur. Recombinant DNA Primer

Recombinant DNA technieken
worden vaak aangeduid als genetische manipulatie. Door het manipuleren van genen in een organisme, dan kunt u hen ertoe te bewegen dingen die ze deden niet voor of krijgen ze te stoppen vertonen ongewenst gedrag te doen. Groeiende planten met ingebouwde pesticideresistentie kunnen landbouwers hun gewassen spuiten zonder zorgen te doden hun gewenste planten, en dit is mogelijk door het invoegen van vreemd DNA in planten. De sequentie van DNA van een organisme is gecodeerd voor de verschillende eiwitten het organisme. Dus als wetenschappers weten van een eiwit zij wensen te dupliceren, bepalen ze de DNA-sequentie van het oorspronkelijke organisme en de invoering van het in een nieuw organisme. Dus voor insuline voor diabetespatiënten, onderzoekers lieten de opeenvolging van DNA voor humane insuline en deze in het aantal bacteriën en nu de bacteriën produceren humane insuline.
Chimeras

Sommige mensen verwijzen naar alle recombinant DNA als hersenschim, maar de meeste wetenschappers reserveren die term voor een specifieke genetische aandoening. Een Chimera is een Grieks mythologisch beest, dat is een combinatie van de leeuw, slang en geiten. Personen met chimera DNA eigenlijk DNA van twee afzonderlijke individuen. Sommige van hun cellen een type DNA en de rest zijn een heel ander DNA-sequentie. Deze aandoening kan leiden tot een verscheidenheid van fysieke kenmerken, waaronder mensen met twee huidskleuren of twee oogkleuren of zelfs twee haarkleuren
Hoe Chimeras optreden

De eerste cel die we allemaal begonnen als heet de zygote en het is gemaakt wanneer de zaadcel en eicel zekering. De cel er twee die weer worden vier cellen, enzovoort. Dit gaat op voor een tijdje voordat er een gedachte van celspecialisatie. Met andere woorden, in deze beginfase, alle cellen identiek. Eiige tweelingen zijn het resultaat van twee afzonderlijke eieren worden bevrucht en het creëren van twee zygoten. In zeldzame gevallen kunnen deze twee ontwikkelende embryo's botsen en versmelten tot een embryo. Wanneer dit gebeurt, alle cellen gewoon aannemen dat ze zijn een embryo en normaal blijven verdelen. Wanneer het tijd is voor celspecialisatie, wanneer de cellen beginnen steeds anders, het is gewoon toeval welke set van DNA wordt gebruikt voor elk deel van het lichaam.
Mozaïeken

Mozaïeken
zijn vergelijkbaar met chimeren met enkele verschillen. Primair, mozaïeken beginnen als een zygote en er is nooit een versmelting met een externe bron van DNA. Echter, op een gegeven moment tijdens de ontwikkeling, een mutatie in hun DNA voorkomt, dat komt vaker voor dan u misschien denkt. Als dat mutatie niet veroorzaakt celdood bij repliceert, zal de nieuwe cellen op mutatie. Wanneer die twee cellen repliceren, zullen hun nakomelingen het te dragen en zo verder langs de lijn. Afhankelijk van wanneer de mutatie zich voordoet, kan de mosaïcisme wijdverspreid of gelokaliseerd. Als dit gebeurt in een volwassene, zal het nieuwe DNA waarschijnlijk verblijven in het gebied van de eerste mutatie. Als het zich voordoet in een ontwikkelend embryo echter ongeveer de helft van de mozaïeken cellen zal een soort DNA vertonen en de rest zal de andere vertonen.
Effecten van Mosaicism

Mozaïcisme kan een scala van effecten van helemaal geen tot kankercel groei. Het hangt allemaal af van wat het DNA-mutatie was in de eerste plaats. DNA is geen perfecte molecuul en er is een hoop rommel informatie bezaaid met de goede. Als een verandering optreedt in de ongewenste gebieden, is er geen effect. Er zijn mogelijkheden die zorgen voor een mutatie in goede gebieden die geen effect te hebben. Echter, sommige mutaties veroorzaken ziekten zoals sikkelcelanemie en kanker, dus de mogelijkheden zijn eindeloos.