Hoe te Hyperacusis Diagnose

Hyperacusis is een overgevoeligheid voor geluid in bepaalde frequentiegebieden. Gewone geluiden klinken ondraaglijk luid en de oren verliezen het grootste deel van hun vermogen om snelle verschuivingen in volume te behandelen. Hyperacusis is meestal chronisch en begeleidt vaak een piep in de oren. Instructies
1

Verzamel de presenterende symptomen van hyperacusis. Patiënten kunnen in eerste instantie klagen van ergernis, oorpijn en irritatie aan geluiden die de meeste mensen niet vervelend doen overwegen. Patiënten met hyperacusis kan een rode trommelvlies en een trommelvlies dat is fladderen of spannen. Kopen van 2

Bepaal de basislijn drempels voor geluiden. Een audioloog moet het ongemak te meten voor zowel lucht-en beengeleiding met een toon tegelijk. Het volume moet beginnen op het laagst mogelijke niveau en geleidelijk te verhogen.
3

Beoordelen van de gevoeligheid van de patiënt te klinken met behulp van een loudness ongemak niveautest. Een tolerantie van minder dan 90 dB voor het tonen en 95 dB voor spraak kwalificeert doorgaans als een acute gevoeligheid voor geluid. Er zijn echter geen objectieve tests voor hyperacusis.

Conduct meerdere loudness ongemaksniveau testen 4 in de tijd. Hyperacusis kan aanzienlijk als gevolg van psychologische factoren zoals angst, angst en pijn fluctueren. Gemiddelde van de luidheid ongemak niveau testscores aan de Johnson Hyperacusis Quotient produceren.
5

De oorzaak van de hyperacusis. Een overmatige blootstelling aan overmatig harde geluiden veroorzaakt het vaakst, maar bepaalde medicijnen kan ook een bijdragende factor zijn. Hyperacusis ook een associatie met ziekte van Lyme, ziekte van Menière en problemen de temporo-mandibulaire gewricht. Superior Canal dehiscentie Syndroom is een soort van aangeboren hyperacusis.