Postexposure HIV Treatment Guidelines

postexposure profylaxe gebruikt om HIV-infectie te voorkomen is verdeeld in twee grote behandelingsgroepen: degenen die beroepsmatig zijn blootgesteld, zoals artsen en verpleegkundigen (PEP), en degenen die nonoccupationally worden blootgesteld (NPEP). NPEP is geen gangbare behandeling, simpelweg omdat als er sprake is van nonoccupational blootstelling, dan was het waarschijnlijk te wijten aan iets in levensstijl van het individu. Lifestyle-gerelateerde blootstelling heeft een veel hogere kans van optreden meerdere malen, terwijl de artsen of verpleegkundigen die toevallige blootstelling zal waarschijnlijk niet meer dan een keer voorkomen. Beide vormen van postexposure behandeling volgen soortgelijke procedures en zal voordelen en nadelen te delen. PEP

Verschillende kortdurende behandelingen
zijn beschikbaar voor een postexposure loop van antiretrovirale behandeling, hoewel de meeste artsen blijven AZT en 3TC, gebruiken vaak in de vorm van Retrovir en Epivir tweemaal daags genomen voor een totaal 1200 mg per dag. Andere behandelingsschema een korte kuur (ongeveer 4 weken) van Combivir, die een tablet met 300 mg en 150 mg AZT 3TC dat tweemaal per dag wordt ingenomen. Er zijn andere combinaties ook beschikbaar, maar deze bijzondere combinatie heeft minder ernstige bijwerkingen en minder kans van toxiciteit voor de organen wanneer genomen op korte termijn.
NPEP

Nonoccupational profylaxe na infectie wordt meestal niet voorgeschreven door artsen grotendeels te wijten aan de reden voor de belichting, de bijwerkingen van ARV drugs en bijbehorende zich kwesties voor niet-geïnfecteerde individuen. Moet NPEP behandeling worden voorgeschreven, patiënten volgen een vergelijkbaar geneesmiddel regime als voor beroepsmatige blootstelling: Retrovir en Epivir tweemaal per dag, of Combivir tweemaal per dag. Deze behandeling moet worden voortgezet voor een volledige 4 weken.
En nadelen

De voordelen van een korte cursus van antiretrovirale medicijnen om hiv-infectie te voorkomen zijn gemakkelijk te zien. De Combivir methode is relatief veilig en niet giftig voor de korte runs, veilig is tijdens de zwangerschap te nemen als een zwangere vrouw is in gevaar is gebracht voor HIV-infectie, en bijwerkingen van de drug zijn meestal zowel voorspelbaar en beheersbaar. De AZT in Combivir is gebruikt in meer onderzoeken dan andere drugs, dus het is vaker bewezen effectiever dan andere ARV behandelingen zijn. Echter, hoewel de bijwerkingen volgen een voorspelbaar zijn, kunnen ze nog steeds relatief ernstig. Bijwerkingen kunnen zijn misselijkheid en braken, diarree, hoofdpijn en vermoeidheid en kan alle variëren van redelijk mild tot ernstig en kan zelfs resulteren in verdere problemen als gevolg van uitdroging. Wat nog belangrijker is, ernstige bijwerkingen vaak bijdragen aan een slechte therapietrouw, die profylactisch mislukking en (indien geïnfecteerde) virale resistentie kunnen veroorzaken.