Wat is Split Brain Research?

Split-hersenonderzoek in het midden van de 20e eeuw opende een hele nieuwe wetenschap. Wetenschappers begonnen met het in kaart brengen van de hersenen als ze eenmaal zagen hoe epileptica - die een operatie hadden ondergaan om de helften van hun hersenen splitsen - functioneerde. Het onderzoek uiteindelijk liet zien hoe geweldig de hersenen is op de aanpassing aan zulke radicale veranderingen. Geschiedenis

In een poging om het lijden van mensen die frequent grand mal aanvallen gehad wanneer de medicatie niet effectief gebleken verlichten, William Van Wagenen ontwikkelde een radicale chirurgische behandeling. In 1940, werkzaam als neurochirurg in Rochester, NY, Van Wagenen snijd de belangrijkste band van zenuwweefsel aansluiten van de linker-en rechter hersenhelften. Bij gedeeltelijk of helemaal verbroken, de band, genaamd het corpus callosum, bleek epileptische aanvallen doen ophouden in ongeveer 50 tot 70 procent van epileptici.

In de vroege jaren 1960 aan het California Institute of Technology, Nobelprijs- winnende onderzoeker Roger Sperry begon te werken met een man die een corpus callostomy (had zijn corpus callosum doorgesneden om epileptische aanvallen te voorkomen) hadden ondergaan. Het kostte de man een maand om zijn vermogen om te spreken te herstellen, maar zelfs na dat, de man had aanhoudende problemen bij het lezen of beschrijven van dingen op zijn linker. Onderzoek Sperry's ging naar de effecten van corpus callostomy onderzoeken bij dieren, die later werd voortgezet door zijn assistent, Michael Gazzaniga, die bekend werd als de 'vader van de cognitieve neurowetenschap "voor zijn werk in kaart brengen van gebieden van specialisatie in de hersenen.

Effecten in Apen

In experimenten met apen, Gazzaniga toonden aan dat, in de meeste opzichten, na de operatie apen gedragen en werden gewoonlijk behandeld. Wanneer voorgesteld met twee knoppen met verschillende symbolen op hen, de aap had geen probleem toen het zag de knoppen met zijn rechter oog en duwde de juiste is om voedsel te ontvangen. Toen de knoppen werden bekeken met zijn linkeroog, kon de aap niet langer onderscheid te maken tussen de twee knoppen en raakt verward en geagiteerd.
Effecten bij de mens

In experimenten met mensen, vond hij dat de vocale expressie meestal woonachtig in de linker hersenhelft, terwijl de vorm en patroonherkenning woonde in de rechter hersenhelft. Een man met een doorgesneden corpus callosum kon mondeling beschrijven woorden en beelden gepresenteerd aan zijn rechter gezichtsveld. Echter, de man die beweerde dat hij niet kon zien die voorgesteld aan zijn linker gezichtsveld, maar met zijn ogen dicht, kon hij een beeld van het object of woord dat hij had gezien met zijn linkeroog trekken. Gazzaniga ook soortgelijke onderwerpen gepresenteerd met blokken die verschillende ontwerpen hadden op elk gezicht en vroeg hen om de blokken te monteren om een ​​foto te passen. De linker kan gemakkelijk en snel regelen de blokken om het beeld aan te passen. De rechterhand was helemaal niet in staat om de blokken correct monteren. Met beide handen samen, leek de handen van de proefpersonen te vechten over hoe de blokken moet worden gemonteerd.
Theorieën

Hoewel de twee helften van de hersenen lijken te hebben bepaalde specialiteiten die moeite coördineren wanneer het corpus callosum is doorgesneden of beschadigd zijn, zijn er aanwijzingen dat na verloop van tijd, het brein vindt andere manieren om de twee hersenhelften verbinden. In veel corpus callostomy patiënten, worden alleen de eerste twee-derden van het corpus callosum doorgesneden, waardoor het achterste derde, zogenaamde splenium, intact. Patiënten uiteindelijk leren om verbale controle te geven om het halfrond dat de relevante zintuiglijke informatie heeft, ook al is dat de rechter hersenhelft. Onderzoekers theoretiseren dat de splenium in partiële corpus callostomy en de hersenstam in volledige corpus callostomy wordt de route voor inter-hemisferische communicatie.
Alien Hand Syndrome

Patiënten hotels met hersenen schade als gevolg van een operatie, een beroerte of een infectie ontwikkelen soms een syndroom waarbij zij sensaties in hun hand kunnen voelen, maar ze voelen zich niet verantwoordelijk voor, noch in staat om zijn bewegingen te controleren. Bij patiënten met een corpus callostomy, alien hand syndroom manifesteert het vaakst als ongecontroleerde maar doelgerichte bewegingen van de nondominant de hand.