Soorten Gelatinecapsules

Gelatinecapsules zijn een van de manieren waarop medicijnen en supplementen worden geformuleerd voor orale consumptie. Inkapseling beschermt de actieve ingrediënten in gelatinecapsules tegen blootstelling aan externe contaminanten, aantasting van het milieu en mogelijk verlies of blootstelling aan ongewenste partijen. Fabrikanten beschrijven gelcapsules op basis van hun textuur en het productieproces. Consumenten kiezen gelcapsules voor hun gemak van vertering of smakelijkheid. Ondanks deze verschillen bestaat er weinig variatie tussen de soorten gelatinecapsules die op de markt verkrijgbaar zijn.

Textuur

Er bestaan twee soorten gelatinecapsuletexturen: harde gelcapsules en zachte gelcapsules. Harde gelatinecapsules bevatten meestal droge of poedervormige medicijnen of supplementen, terwijl zachte gelatinecapsules meestal oliën of oplossingen bevatten waarin het actieve ingrediënt wordt gemengd met of opgelost in olie, volgens het boek "Pharmaceutical Capsules", uitgegeven door Fridrun Podczeck en Brian E Jones. Sommige mensen geven de voorkeur aan een type gelcapsule boven de andere voor gemakkelijk slikken, opbergen en houdbaarheid of aanvoelen.

Eendelige capsules

Gelcapsules zijn er in één of twee stuks. Zachte gelatinecapsules zijn altijd capsules uit één stuk. Hoewel het initiële rudimentaire proces voor de productie van zachte gelen in 1834 door Mothes en Dublanc was gepatenteerd, worden moderne gelatinecapsules uit een stuk vervaardigd met behulp van variaties op een proces dat in 1933 door R.P. Scherer is gepatenteerd. Gelcapsules uit een stuk bieden een duidelijk voordeel voor werknemers die te maken hebben met krachtige geneesmiddelen, volgens Mark Gibson's boek "Pharmaceutical Preformulation and Formulation: A Practical Guide." Omdat werknemers de capsule gemakkelijk opnieuw kunnen insluiten, kunnen ze de geneesmiddelen in de gelcapsules injecteren zonder zichzelf blootstellen aan de drugs.

Tweedelige capsules

De gelatine-capsules uit tweedelige tijd, eerst gepatenteerd door James Murdock in 1847, worden gemaakt van gelatine dat hard opdroogt. Tweedelige gelcapsules worden in twee afzonderlijke stukken gegoten en weer aan elkaar verzegeld. De leverancier van het medicijn of supplement koopt de gelcapsules en scheidt ze opnieuw voor de insertie van het medicijn of supplementpoeder. Het bedrijf dat de capsules vult, hersluit de gelcapsule. Het poedervormige medicijn of supplement wordt in de capsule geplaatst door een vooraf gemeten dosis in één einde van de capsule te gieten en deze te sluiten; als alternatief wordt een samengeperste slak in de vorm van de helft van de capsule erin geplaatst, een proces dat wordt beschreven in "Encyclopedia of Pharmaceutical Technology: Volume 5". De tweede methode vermindert verliezen die samenhangen met gemorst poeder, maar vereist het gebruik van complexere machines.

Gelatine is de stof die normale gelcapsules inkapselt. Gelatine zelf wordt vervaardigd uit collageen dat is geoogst uit dierlijke huid of botten. Ondanks een populaire misvatting, worden hoeven niet gebruikt bij de vervaardiging van gelatine omdat ze zijn gemaakt van een andere substantie genaamd keratine, die niet op dezelfde manier geleert als collageen. Het gebruik van dierlijke huid en botten vormt een probleem voor vegetariërs, veganisten en mensen die bepaalde religieuze wetten naleven. Om aan deze nichemarkt te voldoen, zijn ook vegetarische gelcapsules verkrijgbaar. Volgens "Modern Pharmaceutics, 5th Edition, Volume 1," vegetarische gel caps zijn gemaakt van een gemodificeerde vorm van cellulose genaamd hypromellose.

, , ] ]