Geneesmiddelen en behandeling voor diabetes type 2

Type 2-diabetes kan worden behandeld met orale voorgeschreven medicijnen en /of insuline die subcutaan (als injectie) wordt geïnjecteerd.

Orale agentia

1) Biguaniden: de eerste medicatie die wordt voorgeschreven aan een nieuw gediagnosticeerde Type 2 diabetes is vaak metformine omdat het geen gewichtstoename of hypoglycemie veroorzaakt en het is goedkoop. Het verlaagt de glucoseproductie van de lever en verhoogt de insulinegevoeligheid. Omdat het het gebruik van insuline door het lichaam verbetert, nemen de algehele insulinespiegels af. Het is de enige orale medicatie die is goedgekeurd voor gebruik bij kinderen en adolescenten. De nierfunctie moet worden beoordeeld voordat metformine wordt gestart. Het mag niet worden voorgeschreven aan mensen met hartfalen, nierziekten, leveraandoeningen, overmatige alcoholinname of ernstige infecties. Bijwerkingen zijn gastro-intestinale stoornissen zoals diarree, maar ze verbeteren meestal na verloop van tijd en kunnen worden verminderd door het innemen van voedsel. Metformine vermindert de absorptie van B-12, dus niveaus moeten worden gecontroleerd. Metformine dient te worden gestopt voorafgaand aan elke afbeelding waarbij intraveneus contrast wordt gebruikt en 48 uur daarna.

2) Sulfonylureas: Glipizide, glyburide en glimperide zijn de meest voorkomende voorgeschreven orale geneesmiddelen voor diabetespatiënten. Glipizide werkt korter en heeft de voorkeur voor oudere patiënten of patiënten met nieraandoeningen. Glyburide mag niet worden gebruikt bij mensen met nieraandoeningen omdat het een actieve metaboliet heeft die wordt geëlimineerd door de nieren. Sulfonylureas stimuleren de beta-cellen van de alvleesklier om insuline af te geven en kunnen hypoglykemie en gewichtstoename veroorzaken. Deze geneesmiddelen kunnen worden gebruikt bij personen met slaapapneu of congestief hartfalen.

3) Thiazolidinedionen: Pioglitazon en rosiglitazon verhogen de insulinegevoeligheid en verlagen de glucoseproductie van de lever. Ze moeten worden vermeden bij personen met hartfalen en niet-alcoholische leveraandoeningen. Gewichtstoename en vochtretentie zijn veel voorkomende bijwerkingen, maar ook gezien zijn verhoogde risico's voor distale ledematen fracturen bij vrouwen, hartfalen en blaaskanker. Er is een black box-waarschuwing op dit medicijn voor klasse III of IV hartfalen.

4) Meglitinides: Nateglinide en repaglinide stimuleren insulinesecretie. Ze zijn kortwerkend en moeten daarom bij de maaltijd worden ingenomen, wat handig is voor onregelmatige eetschema's. Ze kunnen ook worden gebruikt voor oudere patiënten en voor patiënten met nierfalen en hartfalen.

5) Alfa-glucosidase-remmers: Acarbose en miglitol vertragen de koolhydraatabsorptie in de darm, verminderen postprandiale of na de maaltijd, glucosespiegels en veroorzaken geen hypoglykemie bij gebruik als individuele therapie. Winderigheid is een veel voorkomende bijwerking, maar deze verbetert over het algemeen na verloop van tijd. Individuen moeten de leverfunctietests laten controleren en deze medicatie moet worden vermeden bij personen met cirrose, nieraandoeningen of gastro-intestinale aandoeningen.

Dipeptidyl peptidase-4 of DPP-IV-remmers: sitagliptine, saxagliptine, linagliptine en vildagliptine het enzym remmen dat de incretinehormonen van het lichaam afbreekt. Incretine is een hormoon dat insulinesecretie stimuleert als reactie op de inname van voedsel. Als het enzym dat incretines afbreekt wordt geblokkeerd, blijven de incretines langer hangen, waardoor de insulinesecretie toeneemt, glucagon (een hormoon waardoor de lever meer glucose afgeeft) en een vertraging in het ledigen van de maag (wat vertraagt). de opname van koolhydraten en dus verlaagt het de bloedglucosespiegel na de maaltijd). Sitagliptine moet worden gegeven in een lagere dosis voor mensen met een nieraandoening, maar linagliptine wordt niet uitgescheiden via de nieren, daarom is het een goede keuze voor ouderen. Bijwerkingen omvatten een toename van infecties van de bovenste luchtwegen, keelpijn, diarree en pancreatitis.

7) SGLT2-remmers: canagliflozine en dapagliflozine blokkeren de reabsorptie van glucose in de nier en verhogen daarom de uitscheiding van glucose door de urine. Dit veroorzaakt een afname in gewicht en bloeddruk, maar verhoogt het risico op urineweginfecties en vaginale gistinfecties.

8) Galzuurbindend hars (colesevelam): cholesterol is de belangrijkste voorloper van galzuur. Colesevelam bindt zich met galzuren in de darm en elimineert het in de feces, wat leidt tot een lager serumcholesterolgehalte. Het veroorzaakt een verlaging van A1c en kan incretines verhogen.

Noninsulin Injectables

1) Incretine-mimetische of GLP-1-receptoragonisten (liraglutide en exenatide): Exenatide wordt geïnjecteerd en gebruikt om de insulinesecretie tijdens de maaltijd te verhogen in Type 2 diabetici. Het bootst incretin na, wat een hormoon is dat insulinesecretie stimuleert als reactie op de inname van voedsel. Het is minder waarschijnlijk dat het een lage bloedsuikerspiegel of gewichtstoename veroorzaakt en bevordert gevoelens van volheid, wat leidt tot verminderde eetlust en gewichtsverlies. Er is een black box-waarschuwing met betrekking tot een verhoogd risico op schildklierc-celtumoren en het is gecontra-indiceerd bij patiënten met een persoonlijk of familiaal verleden van multiple endocrine neoplasie syndroom type 2.

2) Amylin wordt gemaakt door de pancreas bètacellen, die wordt uitgescheiden met insuline. Pramlintide, een synthetische amylin, wordt bij maaltijden en snelwerkende insuline ingespoten. Het verlaagt de bloedsuikerspiegel na de maaltijd en vermindert de eetlust, wat helpt bij het afvallen. Het is gecontra-indiceerd bij personen met gastroparese. Er is een black box-waarschuwing met betrekking tot een verhoogd risico op ernstige hypoglykemie.

Insuline

Insuline komt in verschillende vormen met verschillende actieduren:

Langwerkende insulines geven basislijn (of basale dekking). Glargine wordt doorgaans dagelijks toegediend en detemir wordt één of twee keer per dag gegeven.

NPH (neutraal protamine hagedorn, of insuline, menselijk isofaan) is een middellangwerkende insuline en wordt tweemaal daags toegediend.

Snelwerkende insulines, of reguliere insuline (lispro, aspart, glulisine), worden voorafgaand aan de maaltijd in bolussen gegeven om de glucosespiegels na de maaltijd te verlagen en om verhoogde bloedglucosespiegels gerelateerd aan andere glucosespiegels te behandelen. oorzaken.

Intermediair werkende insuline is ook beschikbaar in combinatie met kort- of snelwerkende insuline.

Insuline veroorzaakt gewichtstoename, maar het voordeel van glucoseregulatie is belangrijker .nl

De gemiddelde insulinedosis is 0.6 tot 0.8 eenheden /kg lichaamsgewicht per dag.

Injecties in de buik worden sneller opgenomen dan wanneer ze in de dij worden geïnjecteerd, echter, inspanning versnelt de opname in de dij.

, , ] ]