Verschillen tussen astma en bronchitis

Astma en bronchitis zijn inflammatoire longziekten waarbij de onderste luchtwegen opzwellen, wat ademhalingsmoeilijkheden tot gevolg heeft. Astma is een chronische ziekte die wordt gekenmerkt door terugkerende perioden van vernauwing van de luchtwegen. Bronchitis kan een kortdurende of acute ziekte zijn, die meestal enkele weken aanhoudt, of een aanhoudende chronische ziekte. Bronchitis omvat irritatie van de slijmvliezen langs de luchtwegen. Hoewel er enkele overeenkomsten zijn, zijn astma en bronchitis verschillende ziekten met verschillende behandelstrategieën.

Verschillende aandoeningen

Acute bronchitis is een infectie van de luchtwegwand met een hoest die meestal enkele weken aanhoudt. Het wordt meestal veroorzaakt door een virale infectie. Minder dan 10 procent van de gevallen is te wijten aan een bacteriële infectie, volgens het American College of Chest Physicians. De bekleding van de luchtwegen keert terug naar normaal nadat de infectie is verdwenen. Chronische bronchitis is een ernstiger aandoening die vooral voorkomt bij mensen die roken of langdurige blootstelling aan luchtverontreinigende stoffen hebben, waardoor permanente luchtwegschade en ademhalingsproblemen ontstaan.

Astma is een chronische ziekte die ontstekingen en zwellingen veroorzaakt in de luchtwegen. Mensen met astma ervaren terugkerende episodes van luchtwegobstructie, die kenmerkend omkeerbaar zijn - spontaan of met medicijnen.

Tekenen en symptomen

Symptomen van astma en bronchitis zijn vergelijkbaar, maar met onderscheid. Mensen met astma ervaren vaak beklemming op de borst, kortademigheid en piepende ademhaling tijdens een aanval. Acute bronchitis veroorzaakt meestal een haperende hoest, met of zonder slijmproductie. Chronische bronchitis wordt geassocieerd met een aanhoudende, slijm producerende hoest en piepende ademhaling.

Deze symptomen worden ook gezien bij andere longaandoeningen, dus ze zijn niet specifiek genoeg om een diagnose te stellen. Astma en chronische bronchitis worden beide gekenmerkt door acute opflakkeringen wanneer de symptomen verergeren en levensbedreigend kunnen zijn. Zoek medische hulp als de symptomen verergeren of niet reageren op medicatie.

Diagnose

Acute bronchitis wordt meestal gediagnosticeerd door een plotseling begin van een hoest die niet wordt veroorzaakt door een verkoudheid, astma of een ernstiger ademhalingsaandoening. zoals pneumonie. De diagnose is meestal gebaseerd op medische voorgeschiedenis, symptomen en een lichamelijk onderzoek.

Chronische bronchitis wordt gedefinieerd als bronchitis met een slijmopwekkende hoest die gedurende 2 opeenvolgende jaren minimaal 3 maanden aanhoudt. Naast een geschiedenis en fysiek, kunnen tests die worden gebruikt voor de diagnose ook een longfunctietest omvatten om de luchtstroom in de longen en een röntgenfoto van de thorax te beoordelen.

Astma is een meer gecompliceerde diagnose waarvoor tests moeten worden uitgevoerd om de luchtweg te controleren obstructie en het vermogen om uit te ademen onder verschillende testomstandigheden. De tests worden herhaald na het gebruik van een geïnhaleerd medicijn om de luchtwegen te openen om de reversibiliteit van de luchtstroomobstructie te bepalen.

Behandeling

Acute bronchitis verdwijnt meestal vanzelf. Omdat de meeste gevallen van acute bronchitis worden veroorzaakt door een virale infectie, zijn antibiotica niet noodzakelijk of effectief. In zeldzame gevallen kunnen luchtwegverwijders - geïnhaleerde geneesmiddelen die de luchtwegen openen - worden voorgeschreven als piepende ademhaling gepaard gaat met de hoest.

Chronische bronchitisbehandeling omvat doorgaans verschillende strategieën, waaronder vaccinaties voor influenza en pneumonie, gebruik van steroïden om ontsteking en behandeling met antibiotica - vooral tijdens opflakkeringen. Andere behandelingen kunnen het gebruik van luchtwegverwijders zijn om de luchtwegen te verwijden of medicijnen om overtollig slijm te helpen verwijderen.

Astmabehandeling richt zich op twee strategieën. Het verminderen van de frequentie en ernst van aanvallen wordt bereikt door blootstelling aan triggers te beperken en zogenaamde rescue-medicatie te gebruiken om plotselinge symptomen te behandelen. Het beheersen van de onderliggende ontsteking en vernauwing van de luchtwegen is het andere doel van de behandeling van astma. Geïnhaleerde corticosteroïden worden vaak voorgeschreven voor de langetermijnbehandeling van ontstekingen. Leukotriene modifiers (Singulair, Accolate, Zyflo) en theophylline (Theolair, Theo-24) zijn andere langdurige medicatie.

Beoordeeld door: Tina M. St. John, M.D.

, , ] ]