Definitie van de HIPAA wet

Het Health Insurance Portability en Accountability Act ( HIPAA ) is een federale wet die werd aangenomen in 1996 om het gebruik en de openbaarmaking van informatie over gezondheid te controleren . Dit statuut werd een reeks van voorschriften dat de specifieke acties die een organisatie kan nemen , de specifieke soorten acties die een organisatie moet nemen en de specifieke soorten acties die een organisatie moet voorkomen dat het recht van de patiënt om de privacy te beschermen definiëren . Overdekte Entiteiten

De door HIPAA voorschriften alleen van toepassing op bepaalde organisaties . Deze organisaties , die bekend staan ​​als de betrokken entiteiten , onder andere ziektekostenverzekering plannen ( zoals zorgorganisaties , Medicare en Medicaid ) , zorgverleners ( zoals tandartsen , ziekenhuizen en apotheken ) en organisaties die de gezondheid informatie te verwerken .

beschermd informatie

HIPAA beschermt alleen bepaalde informatie. Deze informatie , die bekend staat als beschermde gezondheidsinformatie ( PHI ) , bevat het adres van een individu, geboortedatum , de diagnose , de naam en /of andere informatie die erop kunnen wijzen dat een specifieke individuele behandeling heeft ontvangen .

Consumer Rights

Individuen hebben het recht onder HIPAA te worden geïnformeerd over hoe en wanneer de gezondheid informatie zal worden gebruikt , het recht om hun eigen medische dossiers herzien , en het recht op fouten van hun medische dossiers gecorrigeerd .
Waarborgen

een overdekte entiteit verplicht om beschermde gezondheidsinformatie van een individu ( PHI ) , vast aan PHI alleen wanneer dat nodig is , en ervoor te zorgen dat iedereen met toegang tot PHI wordt opgeleid om de informatie te beschermen .
Acceptabel gebruik

bedekt entiteiten kunnen beschermde gezondheidsinformatie ( PHI ) gebruiken voor de diagnose en /of behandelen van een individu , een vordering met een ziektekostenverzekering plan in te dienen, of om te voldoen aan een lokale, provinciale of nationale wetgeving.