Hoe kan ik Definieer Cell Tonus

? Om cel tonus te definiëren , is het nuttig om osmose en het gedrag van cellen in een vloeibare omgeving te begrijpen . Wanneer u twee oplossingen gescheiden door een semipermeabel membraan , toniciteit betrekking op de meting van de osmotische druk van deze twee oplossingen . De definitie van de toniciteit wordt vaak verkeerd begrepen in de medische context , omdat de toepassing van de term van toepassing op verschillende manieren. De meest voorkomende en beschouwd als de meest bruikbare definitie bijgehouden door de anesthesie Leerwebsite vaststelt dat toniciteit de effectieve osmolaliteit , gelijk aan de toevoeging van opgeloste concentraten , beïnvloeding van de totale osmotische druk op het membraan . Instructies
1

U kunt het concept van osmose omschrijven als de verspreiding van water over een semipermeabel celmembraan , gaande van een hoge concentratie naar een lage concentratie van het water potentieel. Het proces van osmose is de primaire functie van die water in en uit de cel . Dit helpt de cel zichzelf te handhaven . Kopen van 2

Tonus beschrijft het gedrag van cellen in een vloeibare omgeving met bijzondere nadruk op hoe die opgelost zijn in die omgevingen beïnvloeden het organisme in het milieu . In de meest eenvoudige termen , toniciteit betrekking op de meting van osmotische druk verhinderen de instroom van water over het halfdoorlaatbare membraan .
3

De drie typen toniciteit zijn isotone , hypertone en hypotone . Isotoniciteit verwijst naar gelijke concentraties van ondoordringbare oplossingen aan beide zijden van het membraan , terwijl hypertonie betreft grootste concentratie van opgeloste stoffen ondoordringbare aan weerszijden van het membraan . Hypotonie betrekking tot de kleinste concentratie van ondoordringbare oplossingen aan weerszijden van het membraan .
4

Hypotone cellen de neiging te zwellen en barsten omdat de cellen trekken te veel water , terwijl cellen in een hypertoon milieu vaak krimpen en vervormen , omdat de cellen duwen teveel water . Cellen in een isotone toestand de neiging om te functioneren met de stabiliteit.