Soorten Stotteren

Stotteren , ook wel aangeduid als stotteren , is een toespraak stoornis die wordt gekenmerkt door onwillekeurige storingen in de stroom van meningsuiting door langdurige spraakklanken , lettergrepen of woorden . Terwijl de meeste algemeen gezien als de onvrijwillige herhaling van klanken , stotteren ook abnormale pauzes alvorens te spreken - blokken genoemd - en de verlenging van bepaalde geluiden onvrijwillig . De ernst van het stotteren varieert sterk , met sommige individuen vertonen alleen een esthetisch verschil in de manier waarop ze spreken , terwijl anderen stotteren tot het punt dat het voorkomt dat mondelinge communicatie helemaal. Stotteren is ingedeeld in basistypen volgens de oorsprong van de spraakstoornis . Developmental Stotteren

De meest voorkomende vorm van stotteren voorkomt bij kinderen en wordt gedacht ontwikkelingsstoornissen , of een natuurlijk onderdeel van de toespraak ontwikkelingsproces te zijn . Jonge kinderen , voornamelijk tussen de leeftijd van 2 en 6 , zal vaak stuiten verbale tekortkomingen als ze proberen om zich te uiten . Dit kan leiden tot stotteren of stamelen als het kind zoekt naar het juiste woord . Jongens hebben meer kans om ontwikkelingsstotteren dan meisjes vertonen . Toch is dit meestal ontgroeid als verbale vaardigheden beginnen aan de eisen van het dagelijks taalgebruik aan te passen.
Neurogeen Stotteren

Een andere veel voorkomende vorm van stotteren is neurogene . Dit gebeurt wanneer signalen tussen de hersenen , het zenuwstelsel en spieren verstoord . Spraak is een complexe coördinatie van spierbewegingen waarbij ademhaling , articulatie , geproduceerd door stembanden geluid, en articulatie bij de keel , gehemelte en mond spieren. Neurogene stotteren ontstaat wanneer de hersenen niet in staat is om deze complexe projecten correct te coördineren. De meest voorkomende oorzaak van neurogeen stotteren is hersenletsel , zoals een beroerte , of schade aan de zenuwen en kan optreden met wisselende ernst .
Psychogene Stotteren

stotteren die niet wordt gezien als ontwikkelings-of neurogene oorsprong is geclassificeerd als psychogene , of van oorsprong uit de geest of mentale activiteit . Het was ooit gedacht dat de meeste gevallen van stotteren waren psychogene , maar wordt nu aangenomen dat deze alleen bestaan ​​uit een minderheid van de gevallen . Hoewel er zijn veel voorkomende emotionele problemen in verband met stotteren , zoals angst voor spreken in het openbaar , vreemden vergadering of praten aan de telefoon , deze worden verondersteld te worden veroorzaakt door de spraakstoornis zelf en zijn niet kenmerkend voor een grotere psychische stoornis .

Psychogene stotteren , terwijl zeldzaam , toch gebeurt . Bepaalde soorten van psychische ziekte of extreme psychische trauma kan stotteren bij volwassenen veroorzaken . Niettemin , de theorie dat ouderlijk gedrag , zoals negatief reageren of hard te straffen toespraak vloeiendheden van een kind kan leiden tot stotteren is weerlegd .
Genetische oorzaken van stotteren

Het heeft lang vermoed dat de genetica een rol speelt in de ontwikkeling van spraakstoornissen zoals stotteren . Zoals stotteren loopt vaak in families , is er empirisch bewijs dat suggereert dat de genetica een belangrijke rol speelt . Desondanks , in studies van erfelijke stotteren is het meestal moeilijk genetische en omgevingsfactoren gescheiden en , daarom , het bewijs blijft onduidelijk . Verder, terwijl stotteren is gekoppeld aan bepaalde genen , een genetische oorzaak van stotteren is nog niet bewezen .