Blaasontsteking Informatie

Een blaasontsteking of cystitis, ontstaat wanneer de blaas ontsteking optreedt als gevolg van infectie. Blaasontstekingen komen vaak voor bij vrouwen en in het algemeen te ontwikkelen tussen de leeftijden van 20 en 50 jaar oud. Volgens de National Kidney Foundation, zal maar liefst een op de vijf vrouwen een blaasontsteking te ontwikkelen op een bepaald punt in haar leven, en bijna 80 procent van die vrouwen zullen meer dan een hebben. Symptomen zijn onder meer pijn en brandend gevoel tijdens het urineren, en behandeling bestaat meestal antibiotica en over-the-counter pijnstillers. Oorzaken

Virussen
en schimmels veroorzaken cystitis in zeldzame gevallen, maar de meeste blaasontstekingen gevolg van een infectie met een van de verschillende soorten bacteriën. Escherichia coli goed voor ongeveer 90 procent van blaasontsteking. Middenrif gebruik, verminderd oestrogeengehalte tijdens de menopauze, blaasstenen en een verzakte baarmoeder of blaas alle verhogen het risico op het ontwikkelen van een blaasontsteking. Geslachtsgemeenschap, uitdroging, immobiliteit, diabetes, HIV en fecale incontinentie zijn ook geassocieerd met een verhoogd risico van blaasontsteking, volgens de National Institutes of Health. Bij mannen, blaasontsteking meestal het gevolg zijn van een bacteriële prostaat infectie die zich uitbreidt naar de blaas.
Symptomen

De twee belangrijkste symptomen van een blaasontsteking zijn de behoefte om te plassen regelmatig en met spoed en branden of pijn tijdens het urineren. Koorts is zelden aanwezig. Druk of pijn kan ontwikkelen in de onderrug en het gebied net boven het schaambeen. In sommige gevallen kan de urine troebel zijn of een zichtbare hoeveelheid bloed. De symptomen ontwikkelen zich over uren of dagen, en ze kunnen zonder behandeling verdwijnen.
Diagnose

Artsen
diagnose vaak blaasontstekingen gebaseerd op fysieke symptomen alleen. Een clean-vangen, of midstream, wordt urinemonster verzameld en getest op de aanwezigheid van bacteriën. Sommige artsen gebruiken teststrips om te controleren op nitriet en leukocyten esterase, twee stoffen die niet typisch aanwezig in de urine. Een arts kan de urine monster naar een laboratorium te sturen voor bijkomende tests om te controleren op witte of rode bloedcellen en aan de specifieke bacteriën die verantwoordelijk zijn voor de infectie te identificeren.
Behandeling

Blaasinfecties vrijwel altijd behandeld met antibiotica. De dosis en duur van de behandeling hangt af van de algehele gezondheid van de patiënt en de ernst van de symptomen. Medicijnen zoals tolterodine en oxybutynine, beschikbaar om pijnlijke urinaire symptomen te verlichten, en anti-inflammatoire geneesmiddelen kunnen helpen met druk-en buikpijn. Eventuele onderliggende medische aandoeningen moeten worden behandeld om herhaling te voorkomen. Bij structurele afwijkingen aanwezig zijn, kan een operatie noodzakelijk zijn.
Preventie

Mensen
met terugkerende blaasontstekingen kunnen lage doses antibiotica nemen om herinfectie te voorkomen. De antibiotica worden meestal drie keer per week gehouden. Bij lage oestrogeen wordt veroorzaakt frequente blaasontstekingen, kan oestrogeen crèmes worden toegepast op de vulva naar hormoonspiegels evenwicht. Het drinken van minstens 64 liter water of sap elke dag, plassen na de geslachtsgemeenschap, het dragen van katoenen ondergoed en vegen van voor naar achter kan ook helpen.