De geschiedenis van de Bloedtransfusie

Bloedtransfusie is een proces waarbij het bloed van een persoon wordt overgebracht in de bloedsomloop van een andere persoon. Bloedtransfusies worden gebruikt om patiënten die bloed verloren door ongeval, trauma en chirurgie, of het bloed van iemand die lijdt aan de ziekte te behandelen plaats. De vroegste bloed "transfusie" dateert van Grieken en Romeinen, en bestond uit zulke rudimentaire wetenschap als het drinken van het bloed van een gezonde persoon. Terwijl moderne transfusies zijn pas sinds ongeveer de Tweede Wereldoorlog, de beste wetenschappelijke verslagen van datum vroege praktijk terug tot de jaren 1400. 15e eeuw

De eerste bloedtransfusie in de geschiedenis vond plaats in de 15e eeuw. Toen paus Innocentius VIII zonk in een coma na een beroerte, zijn arts had de noodlijdende paus drinkt het bloed van drie gezonde jongens. Destijds had intraveneuze bloedtransfusie niet ontdekt. De transfusie was niet succesvol. Niet alleen heeft de paus voorbijgaan, maar dat deed de jongens.
17th Century

Na de 15e eeuw, was er een gat in bloedtransfusie tot de 17e eeuw . In 1628, Engels arts William Harvey ontdekte de bloedsomloop en bewezen dat het hart gepompt bloed door het lichaam in een cirkelvorm. In 1665, Oxford arts Richard Lower uitgevoerd succesvolle bloedtransfusie tussen honden en beheerde de honden in leven te houden. In 1667, een wetenschapper genaamd Jean-Baptiste Denis was het uitvoeren van transfusies van schapen voor de mens, maar door 1678 France dier was verboden voor de menselijke transfusies als ze waren niet succesvol en in het algemeen de dood tot gevolg.
18th Century

Na herhaalde mislukte transfusies met bloed van dieren, voor ongeveer 150 jaar de praktijk van bloedtransfusie was alles behalve verlaten. In 1778, William Hewson ontdekte FibroGen, een eiwit dat de bloedstolling veroorzaakt. In 1795 werd de eerste geregistreerde succesvolle mens-op-mens bloedtransfusie uitgevoerd door Philadelphia arts Philip Syng Physick, hoewel de details van zijn werk werden nooit gepubliceerd.
19e eeuw

De 19de eeuw bracht sprongen bij bloedtransfusie vooruitgang. In 1818, de Britse gynaecoloog James Blundell voerde de eerste gepubliceerde succesvolle bloedtransfusie. In de jaren 1825-1830, Blundell uitgevoerd 10 transfusies, waarvan vijf waren succesvol. Blundell publiceerde zijn bevindingen en ging over tot instrumenten die van vitaal belang voor bloedtransfusie zou worden uitvinden. In 1840, Samuel Armstrong Lane van Londen voerde de eerste full-body bloedtransfusie met de hulp van Blundell. Engels chirurg Joseph Lister begon met behulp van ontsmettingsmiddelen in 1867, die tijdens transfusies resulteerde in minder infecties.
20e eeuw en vandaag

In 1901 Engels chirurg Joseph Lister ontdekt dat er drie bloedgroepen: A, B en O. In 1902, A. Decastrello en A. Sturli ontdekte een vierde type bloed, AB. Ludvig Hektoen van Chicago concludeerde in 1907 dat transfusies waren veel succesvoller als het bloed verenigbaarheid van een patiënt en de donor vóór een transfusie werden getest. Zijn bevindingen leidden tot de ontdekking dat type O bloed was universeel compatibel donor type. In 1908 de ontdekking van anticoagulantia wetenschappers geholpen voorkomen bloedstolling, wat uiteindelijk leidde tot de mogelijkheid om bloed slaan in bloedbanken. In 1950 bestond de Amerikaanse Bloedbank van 1500 ziekenhuisbloedbanken, 46 community bloedbanken en 31 Amerikaanse Rode Kruis regionale bloedbanken. Deze aantallen waren tot 4.400 ziekenhuisbloedbanken, 123 community bloedbanken en 55 American Red Cross Blood centra gegroeid met 1.962. Het aantal bloedbanken is blijven groeien, en de gemeenschap bloed drives hebben een routine manier om hun leveringen van bloed vullen geworden.