De geschiedenis van scoliose Chirurgie

Scoliose, een side-to-side kromming van de wervelkolom, meestal merkbaar tijdens de adolescentie en komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Chirurgische behandeling van scoliose heeft veel veranderingen in heel haar geschiedenis. Het uitgangspunt is echter hetzelfde gebleven: breng de wervelkolom om haar rechtste mogelijke positie, zet de rechtgetrokken wervelkolom met behulp van een of meer stalen staven, en versmelten alle of een deel van de wervelkolom in het chirurgische gebied. Volgens de Mayo Clinic, "Scoliose chirurgie is een van de langste en meest ingewikkelde orthopedische chirurgische procedures uitgevoerd op kinderen." De operatie wordt ook uitgevoerd bij volwassenen, maar niet zo vaak. Wanneer wordt Chirurgie vereist?

Als schoren is ondoeltreffend of de kromming van de wervelkolom blijft vooruitgang na de groei van de patiënt volledig is, kan een operatie noodzakelijk zijn om de progressie van de curve te stoppen. Chirurgie wordt meestal aanbevolen voor adolescenten en volwassenen waarvan de groei is voltooid en wiens grootste kromme ten minste 40 tot 50 graden. Patiënten ontwikkelen meestal kleiner, tegenboog onder de grote, tot een "S" vorm. Chirurgie kan worden aanbevolen voor een volwassene met een curve van minder dan 40 graden als ze ervaart een groot deel van de pijn.
Harrington Rod Chirurgie

Zeer vroeg scoliose correctie chirurgie gebruikt een Harrington Rod en spinale fusie, ontwikkeld door Paul Harrington in de jaren 1950. Een enkele onbuigzame stalen staaf bevestigd de rechtgetrokken wervelkolom, met bot uit eigen heup van de patiënt gedreven in het wervellichaam spaties om een ​​fusie te stimuleren. Deze operatie werd alleen uitgevoerd posterieur (van achteren) en veroorzaakte de patiënt alle flexibiliteit verliest de volledige lengte van de fusie. Het was effectief als de fusie succesvol was, maar stond niet toe zo veel correctie als de huidige methoden te doen. De operatie duurde tussen 8 en 12 uur, wat resulteert in vrij grote bloed verliezen.
Recovery Toen was

Recovery
traag en moeilijk, met de patiënt beperkt tot bed voor maximaal drie maanden, zes maanden in een full body cast van de hals tot onder de heupen, en nog eens zes maanden in een hard plastic jasje vergelijkbaar met de hedendaagse Wilmington brace. Patiënten met grote fusies enkele problemen te wijten aan gebrek aan flexibiliteit, en sommigen hadden later problemen met de lage rug-en beenpijn als gevolg van degeneratie van de schijven onder de fusion.
Twee Rods

Door de medio-jaren '70, werd het Harrington methode vaak uitgevoerd met behulp van twee stangen in plaats van een te corrigeren zowel de bovenste en onderste bochten, waardoor meer flexibiliteit vanwege de kleinere fusies betrokken. De patiënten werden aangemoedigd om te beginnen met lopen slechts enkele dagen na de operatie en het lichaam gegoten werd veel verkleind.
CD Rods

In 1984, Franse chirurgen Ives Cotrel en Jean Dubosset ontwikkelde de CD staven, of Cotrel-Dubosset instrumentatie techniek, ook uitgevoerd vanaf de achterkant. In deze procedure worden twee metalen stangen en haken of schroeven aan weerskanten van de wervelkolom verbonden en aangepast om het recht. Botachtige materiaal voor het fusie kunnen worden verzameld van de heup, het bekken aan de voorzijde van het bekken, rib van de patiënt, of een allograft van overleden donors. Een aantal patiënten had problemen met de originele pedikelschroeven gebruikt met deze techniek, maar het probleem werd verholpen met een relatief kleine herziening. Deze operatie is nog steeds in gebruik. De meeste patiënten vereisen slechts zes dagen van hospitalisatie, mogen vrijwel direct na operatie loopt en niet het gebruik van enige vorm van postchirurgische brace vereist. Patiënten met weinig gebogen wervel kan zelfs geen merkbare vermindering van hun flexibiliteit.
Andere benaderingen

Variaties van de CD-techniek
zijn geëvolueerd in de tijd, met inbegrip van het gebruik van anterior (van voren) chirurgie en combinatie anterior-posterior technieken. De anterieure benadering maakt gebruik van een incisie die een rib volgt en eindigt in een noord-zuid richting boven de navel, waardoor chirurgen gemakkelijker toegang tot wervel in de buurt van de taille. De meest gebruikte methode is nog steeds de posterieure benadering, maar chirurgen hebben veel succes gehad met de voorste methode voor sommige soorten curve.
Recent Advances

Een techniek is momenteel wordt gebruikt door Mayo Clinic chirurgen naar krommen bij jonge kinderen die nog steeds te corrigeren. Het het gebruik van twee stangen parallel aan elkaar aan beide zijden van de rug, met verstelbare centrale secties die kan worden verlengd in een poliklinische procedure als het kind groeit. Deze procedure is bedoeld om tussentijdse correctie bieden tijdens de groei-jaren voor jonge kinderen van wie de bochten zijn ernstig genoeg om stunt groei en /of eventueel het kind van invloed zijn hart en longen. Aanvullende benaderingen, zoals endoscopische en video-assisted thoracoscopische chirurgie (VATS) zijn ook in gebruik in beperkte omstandigheden, zoals deze operatie blijft evolueren.