Definitie van epilepsie

Epilepsie is een hersenaandoening die terugkerende aanvallen veroorzaakt. Toevallen, als een symptoom van de aandoening, de zogenaamde epilepsie, optreden wanneer er een plotselinge elektrische verwarring van neuronen of zenuwcellen in de hersenen van de epileptische's. Deze misbaksels veroorzaken stuiptrekkingen of krampen, verwardheid, staren en soms volledig verlies van bewustzijn. Soorten aanvallen

Er zijn twee soorten aanvallen: partiële aanvallen en gegeneraliseerde aanvallen. Partiële aanvallen bij een bepaald deel van de hersenen, terwijl gegeneraliseerde aanvallen invloed hebben op verschillende zenuwcellen in de hersenen.
Oorzaken

Er is niet een oorzaak van epilepsie, echter , de Mayo Clinic biedt een aantal mogelijke oorzaken, zoals: genetische invloed, hoofdtrauma, medische aandoeningen, zoals een beroerte of een hartaanval, dementie (een belangrijke oorzaak onder oudere volwassenen), ziekten zoals meningitis, prenatale schade en ontwikkelingsstoornissen zoals autisme of het syndroom van Down.
Behandeling

Gemeenschappelijke vormen van behandeling
omvatten medicatie therapie, neurochirurgie en nervus vagus stimulatie therapie. De meest gebruikte en minst invasieve type behandeling medicatie. Artsen medicijnen voorschrijven op basis van het type epilepsie een patiënt heeft.
Diagnose

Brain imaging
is de meest voorkomende diagnostische hulpmiddel voor epilepsie. Artsen kunnen CT of Computed Tomography scans, MRI's en zelfs EEG tests opdracht
Eerste hulp bij aanvallen

De Epilepsy Foundation beveelt de volgende eerste hulp procedures voor aanvallen:. Keep kalm, niet in het bezit van de persoon naar beneden; tijd in beslag; duidelijk op het gebied van een scherpe of harde voorwerpen, los alle kleding die ademhaling moeilijk zou kunnen maken; put iets zachts onder zijn hoofd, zet hem zachtjes naar een kant om zijn luchtwegen te houden duidelijk;. en bij hem blijven totdat de inbeslagneming eindigt natuurlijk