Geschiedenis: Anesthesiologie

De geschiedenis van de anesthesiologie is complex. Van vroege tijden heeft de mens gezocht naar een manier om de pijn te verlichten en om uitgebreide medische werken aan een patiënt uit te voeren zonder dat intense pijn. Anesthetica zijn ook essentieel tijdens operaties. Patiënten die wakker zijn zal de neiging om wanneer de pijn toeslaat bewegen, waardoor de nauwkeurigheid van de bezuinigingen en kijkoperatie. Wetenschappers hebben gewerkt aan de ontwikkeling van de wetenschap van de anesthesiologie voor meer dan vijfduizend jaar. Geschiedenis

Experts
geloven dat de wetenschap van de anesthesiologie is geboren in de prehistorie, nog voordat brand werd ontdekt en het wiel werd uitgevonden. Capsules van papavers zijn gevonden in het oude Sumerië en andere ruïnes dateren zover 4200BC. Tegen het jaar 1100 voor Christus, was opium een ​​essentieel instrument voor chirurgen geworden. Dit werd bewezen in schriftelijke bronnen aangetroffen in Cyprus. China en India begon met opium rond 500, hoewel deze beschavingen waren al gebruik van andere stoffen, waaronder cannabis, tot stupor veroorzaken.
Soorten

In de oudheid, er waren grofweg drie soorten van anesthesie gebruikt: verdovende middelen (die spanning te verminderen en leiden tot een algemeen gevoel van welzijn), pijnstillers (pijnstillers) en slaapmiddelen (wat slaap veroorzaken). Het gebruik van deze drie soorten stoffen voornamelijk bepaald door wat er beschikbaar is aan een bepaalde arts, in plaats van de aard van de uit te voeren procedure was.
Identificatie

In het begin van Europa, artsen gebruik gemaakt van een verscheidenheid aan kruiden om hun patiënten te verdoven. Mandrake, Datura inoxia en bilzekruid waren bijzonder populair. Het belangrijkste nadeel van deze kruiden is dat een hoge dosis van een van hen kan leiden tot fatale vergiftiging, terwijl een dosis die te laag is niet genoeg om een ​​verdoving hulp te bieden zullen zijn. Vanwege dit, sterfgevallen als gevolg van overdoses gemeenschappelijk waren. Door de 13de eeuw, Europese wetenschappers begonnen te experimenteren met opiaten, zoals ze waren, althans ogenschijnlijk, minder gevaarlijk. Italiaanse arts Theodoric Borgognoni was instrumenteel in de invoering van de "spons methode", waarbij een vod gedrenkt in stoffen zoals moerbei sap of opium werden gehouden over de neus van de patiënt tot bewusteloosheid veroorzaken.
Overwegingen

De volgende grote doorbraak in de geschiedenis van de anesthesiologie kwam in het begin van de 19e eeuw, toen de Britse arts Henry Hill Hickman begon te experimenteren met het gebruik van lachgas. Het was echter in de tandheelkunde, waar de belangrijkste verbeteringen in het gebruik van kooldioxide ("lachgas") gedaan. Tegen het midden van de 19e eeuw, werden honderden tandartsen het gas te gebruiken om patiënten te behandelen. Zoals diethylether - - zowel tandheelkunde en chirurgie artsen leidde tot het gebruik van dergelijke stoffen te onderzoeken. De term anesthesie werd bedacht rond deze tijd ook in een brief van arts Oliver Wendell Holmes aan een collega-wetenschapper.
Effecten

Plaatselijke verdoving
werd niet gebruikt tot het einde van de 19e eeuw. Tot die tijd, alle operaties en medische procedures, hoe klein ook, werd uitgevoerd onder algemene verdoving. De eerste lokale verdoving was cocaïne, in oogheelkundige chirurgie in 1884. Andere artsen gebruikt een mengsel van zout en ijs (die de neiging hebben om de huid te branden en kon niet in de buurt van het gezicht) of verdampte ethylchloride toegepast in de vorm van een spray. Procaïne, een veiliger alternatief voor cocaïne, werd geïntroduceerd in 1905.