Hoewel archeologisch bewijs gevonden in Iran in 2006 suggereert dat kunstogen kunnen zo oud als vijfduizend jaar zijn, is het niet geloofden dat zij alom bekend waren tot aan het midden van de 16e eeuw in Europa. William Shakespeare verwezen naar glazen ogen in zijn King Lear en rond diezelfde tijd, Ambrose Par, een beroemde Franse chirurg beschreven kunstogen gemaakt van goud en zilver in zijn geschriften. Par gesproken twee soorten kunstmatige ogen: het ekblephara, ontworpen om te worden gedragen in over de oogleden en de hypoblephara, om te dragen onder het ooglid, waarschijnlijk meer dan een beschadigd oog, omdat ogen verwijderen operatie was niet gebruikelijk tot bijna tweehonderd jaar later . Het lijkt niet dat vele vorderingen werden gemaakt in kunstogen tot in de vroege jaren 1800, toen emaille protheses waren vrij algemeen. Echter, emaille was duur en gebrek aan duurzaamheid maakte het een minder dan ideale medium voor kunstogen. Later die eeuw, in 1835, de Duitse ambachtslieden creëerde een nieuw soort glas, genaamd cryoliet die werd gemaakt van arseen-oxide en natrium aluminium fluoride. De resulterende nieuwe glazen was een enigszins gebroken witte kleur, die een enorme vooruitgang in het maken van glazen ogen lijken meer natuurlijke was. De ambachtslieden die deze ogen geschapen, gebruikt glasblazen technieken om een kleine ronde bal die zij geschilderd te laten uitzien als eyeballs.Throughout de 19e eeuw, deze nieuwe handel bloeide in Europa, vooral in Duitsland te vormen. Deze Duitse ambachtslieden waren ocularists, een term die nog steeds gebruikt voor moderne makers van kunstogen genoemd. Naast het maken oculaire prothese mensen werden ocularists ook bekend voor het maken ogen voor poppen. Net als de meeste geboorde vaardigheden, werd het vervaardigen van kunstogen doorgegeven van generatie op generatie, met latere generaties touring Europa en de Verenigde Staten aan patiënten met protheses passen. Ook in deze tijd, veel Amerikaanse oogartsen zou een verscheidenheid van ogen te kopen op hand te houden. Deze ogen werden genoemd voorraad ogen en een oogarts kan hebben gehad honderden in zijn kantoor, het kiezen van de beste wedstrijd uit zijn selectie voor elke patient.These procedures voortgezet door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, toen de Duitse invoer beperkt waren en de Duitse ocularists gestaakt hun reizen van de Verenigde Staten. Dit noodzakelijk de binnenlandse productie van kunstogen, die speer onder leiding van de Verenigde Staten militair was, te wijten aan een verhoogde behoefte aan kunstogen voor soldaten die een oog in een gevecht had verloren. Samen met enkele andere clinici in de Verenigde Staten, het leger verlaten glas als het aangewezen materiaal en in plaats daarvan overgeschakeld op plastic om de betaalbaarheid te vergroten. Veel verschillende soorten kunststof zijn gebruikt over de jaren, maar modern oculaire prothesen zijn gemaakt van methylmethacrylaat, een hoge medische kwaliteit acryl. De overstap naar kunststof toegestaan kunstogen massa worden geproduceerd en ze meer toegankelijk voor het grote publiek werd. Hoewel kunstogen zijn nog steeds massa geproduceerd, veel mensen nu kiezen om hun kunstogen maat gemaakt door moderne ocularists hebben om de beste overeenkomst te bereiken om hun resterende oog, waardoor een natuurlijke uitstraling.
