Hoe de Fluorescence Lifetime Bereken

Fluorescentie, laserfysica fenomeen, verwezen naar emissies licht door een substantie na excitatie met een lichtpuls. De invallende energie verhoogt moleculaire energie, waarvan de moleculen prikkelen tot hogere onstabiele energie-niveaus. De aangeslagen moleculen later verval tot lagere-stabiele energieniveaus door het uitzenden van langere golflengte licht. Fluorescentieleven, vervalconstante, is de hoeveelheid tijd die een molecuul blijft in de aangeslagen toestand. Omdat fluorescentieleven afhankelijk van structurele stijfheid en ecologische parameters van stof, kunnen theoretische levensduur diagnostische informatie te verstrekken in de geneeskunde en natuurkunde straling. Lifetime is een indicator van de beschikbare informatie te verzamelen van de emissieprofiel tijd. Instructies
1

Compute intensiteitsverhouding (Io /I). Verdeel originele fluorescentie-intensiteit (Io) op fluorescentie-intensiteit gemeten na een bepaalde tijd (I) met behulp van een rekenmachine naar een dimensieloze waarde te verkrijgen. Kopen van 2

Evalueer de "logaritme met grondtal e van intensiteitsverhouding . " Evalueer een waarde voor "Ln (Io /I)" met behulp van een rekenmachine naar een dimensieloze waarde te verkrijgen.
3

Bepaal het omgekeerde van "logaritme met grondtal e van intensiteitsverhouding . " Divide een (1) door de waarde voor "Ln (Io /I)" met behulp van een rekenmachine naar een dimensieloze waarde te verkrijgen.
4

Bereken theoretische fluorescentielevensduur. Vermenigvuldig gemeten tijd (t) in seconden door het omgekeerde van "logaritme met grondtal e van intensiteitsverhouding" met behulp van een rekenmachine naar een theoretische fluorescentielevensduur in seconden te verkrijgen.