Een wetenschappelijk idee is er een die kan worden bewezen of weerlegd op grond van feiten (evidence). Als er nog niet genoeg bewijs om te beslissen, en het idee is een belangrijk, zullen de wetenschappers blijven voorzichtig op zoek naar bewijs dat bevestigt of disconfirms het idee. Zo is het belangrijk om behandelingen voor ziekten, en van belang of voorgestelde behandelingen werken beter dan bestaande behandelingen of placebo hebben. Bijgevolg zijn we regelmatig testen voorgestelde medicijnen en treatments.The idee dat God bestaat is niet een wetenschappelijk idee, want hoe sterk sommige mensen geloof het of niet geloven, er zijn geen feiten die een gelovige kan vergaren dat een niet gelovige zou overtuigen, of vice versa. Bijvoorbeeld, als het feit van de pijn en het lijden in de wereld wijzen dat een liefhebbende god bestaat niet, of alleen maar dat God een mysterie is voorbij menselijk begrip? Het feit van pijn en lijden is reëel, maar de interpretatie is open voor discussie. Ideeën van dit type (goden bestaan) worden soms metafysische ideeën. Geen enkele hoeveelheid bewijsmateriaal zal ze op te lossen. Ze zijn kwesties van belief.Of natuurlijk, alle feiten staan open voor interpretatie, maar als bewijs naar voren komt na verloop van tijd in de wetenschappelijke gemeenschap veel ideeën worden goed aanvaard en vastgesteld: de aarde is niet plat, maar een bol, de zwaartekracht is een aantrekkingskracht tussen lichamen, gedrag neemt toe wanneer het wordt beloond, kan enz. Nieuwe feiten die plaats komen deze feiten in perspectief (de aarde is zeer, zeer licht peervormig; Newtons begrip van de zwaartekracht is gewijzigd door Einsteins, bepalen beloningen voor sommige mensen is het moeilijk ). Want er is geen voorspellen wanneer nieuwe feiten naar voren kunnen komen (of nieuwe interpretaties) moeten we alle wetenschappelijke ideeën als voorlopig te accepteren. Echter, in ons dagelijks leven, het werkt goed genoeg te veel om niet te twijfelen aan once.Here is een idee dat ik stel is de moeite waard ondervraging, voor ons allemaal. Is verslaving als een ziekte een bewijsbaar of weerlegbaar idee? Je kunt je afvragen op deze vraag. Hebben we niet gehoord vele malen dat verslaving een ziekte (of een hersenziekte)? Waarom zou men zelfs deze vraag te stellen? Als blijkt verslaving als een ziekte is geen bewijsbaar of weerlegbaar idee, zou het veranderen hoe we praten over verslaving. We kunnen stoppen met proberen om een bepaald geloof over verslaving aan te moedigen, en in plaats daarvan nodigen mensen gewoon om verschillende vormen van geloof over verslaving, om te bepalen welke geloof past het beste voor hen (veel als mensen kunnen een religie te kiezen) overwegen. Het enorme voordeel van deze aanpak zou zijn om mensen te stimuleren om benaderingen van herstel die zinvol zijn voor hen, in plaats van het gevoel gedwongen in benaderingen ze niet volledig accept.But is niet het bewijs na te streven, dat verslaving een ziekte? Hier zijn de feiten: 1) genetica en /of biologie alleen niet uitleggen verslaving. Sociale en psychologische factoren zijn ook betrokken (er is geen medische test die je kan vertellen wie een verslaafde of alcoholicalthough enkele tests identificeren de schade stoffen heeft veroorzaakt); 2) verlies van controle is variabel, en kunnen worden beïnvloed door, of kan zelfs geheel worden verklaard door, psychosociale factoren, zoals de verwachting (bij alcoholisten alcohol drinkt, maar niet beseffen dat ze alcohol drinkt hun gedrag geen verlies van controle vertonen, totdat ze ontdekken wat ze drinken); 3) verlangen, zoals angst, aanzienlijk zal afnemen (of ga weg volledig) indien niet gehandeld onmost ex rokers zal je dit vertellen; 4) geen van de huidige wetenschappelijk onderbouwde behandelingen voor verslaving nodig iemand te geloven verslaving is een ziekte. Inderdaad, het idee van verslaving als een ziekte lijkt te weinig houvast over hoe te veranderen bieden; 5), hoewel sommige mensen met verslavingsproblemen hebben die problemen vooruitgang in de tijd, de meeste mensen niet over deze progressie voordoen; 6) de meerderheid van de personen met verslaving problemen op te lossen die problemen zonder behandeling of ondersteuning groep attendance.One konden deze feiten te lezen, hebben een zeer zware drinker in het achterhoofd, en concluderen: 1) na verloop van tijd, deze persoon leek gewoon meer en meer beïnvloed door alcohol. Ongeacht wat er gebeurd zou zijn voor anderen, deze persoon verloor de macht om te kiezen, en eindigde hopeloos alcoholist. Of 2) wanneer het is belangrijk genoeg, mensen veranderen, ook als gevolg van genetische aanleg en de huidige problemen ze krijgen meer positieve effecten van alcohol.Perhaps het verstandiger om die verslaving te sluiten als een ziekte zou zijn is een metafysische idee, en dat herstel wordt het best versterkt door mensen te laten weten dat ze keuzes over hoe te denken van zichzelf en verslaving herstel. In de VS (en in mindere mate in andere landen) zouden we stoppen confronteren mensen over wie /wat ze zijn (Je moet accepteren dat je een ziekte) een ontmoeting waarboven vele boze drinkers en gebruikers zullen niet budgeand plaats daarvan proberen te samen te werken over hoe het herstel zou kunnen beginnen.
