MDS Na chemotherapie

MDS, of myelodysplastisch syndroom, is een van de vele ziekten die bloed en beenmerg kunnen beïnvloeden. Er zijn twee types van MDS, primaire MDS en secundaire MDS. Primaire MDS kan variëren van mild tot ernstig, met ernstige vormen ontwikkelt zich tot een leukemie genaamd acute myeloïde leukemie. Chemotherapie en bestraling oorzaak van het andere type MDS secundair MDS. Secundaire MDS heeft de neiging om veel ernstiger dan de primaire MDS zijn, de afwijkingen in de chromosomen zijn ernstiger en de prognose is meestal vrij slecht. Wat is MDS

MDS
beïnvloedt het beenmerg (het weefsel in de botten waarbij cellen worden opgeslagen). Normaal onrijpe cellen (zogenaamde stamcellen) blijven in het beenmerg als ze gaan door een proces genaamd hematopoiese. Tijdens hematopoiesis, de onrijpe cellen zich ontwikkelen tot ofwel witte bloedcellen, rode bloedcellen of bloedplaatjes. Bij MDS patiënten gaat hematopoiese niet goed voorkomen. Daardoor worden onrijpe cellen (genoemd ontploffing) en abnormale cellen (genoemd dysplastics) in de bloedbaan. Het aantal normale cellen afneemt, wordt neergelaten bloedcellen en resulteert in een aantal ongunstige symptomen.
Secundair MDS

Secundaire MDS veroorzaakt door bestraling of chemotherapie, gewoonlijk toegediend als behandeling voor een andere vorm van kanker. Secundaire MDS kunnen ontwikkelen tussen de twee en tien jaar na de blootstelling aan de chemotherapie drugs en straling. Volgens de Atlas van de genetica en cytogenetica in Oncologie en Hematologie, de meest voorkomende medicijnen in verband met de ontwikkeling van secundaire MDS zijn anthracyclins, alkykating agenten en epipodofyllotoxinen.
Symptomen

Symptomen> omvatten bloedarmoede, zwakte of vermoeidheid, een neiging tot blauwe plekken of gemakkelijk bloeden, en frequente koorts of infectie. Als u chemotherapie of bestraling hebben ondergaan en beginnen aan een van deze symptomen ervaart, is het essentieel om ze te bespreken met uw arts om uit te sluiten secundaire MDS.
Behandeling

behandeling varieert afhankelijk van de toestand en de behoeften van de patiënt. Omdat de prognose is slecht voor de secundaire MDS, veel patiënten kiezen voor alleen ondersteunende zorg. Ondersteunende zorg omvat behandelingen voor symptomen van MDS, tegenover behandelingen voor de ziekte. Dit kan onder meer bloedtransfusies om de bloedcellen (te helpen afwenden infectie of vermoeidheid te verminderen of andere symptomen) en /of bloedplaatjes transfusies te helpen beheren bloeden en blauwe plekken te verhogen.

Chemotherapie
kan een optie zijn om het te behandelen ziekte zelf. Chemotherapie is ontworpen om kanker oproepen doden. Slechts 30 tot 40 procent van alle MDS-patiënten (mensen met zowel primaire MDS en secundaire MDS veroorzaakt door chemotherapie) profiteren van deze vorm van behandeling.

Beenmergtransplantatie
en /of stamceltransplantatie zijn de enige behandeling die heeft relatief succesvol geweest bij het veroorzaken van de MDS te gaan in remissie. Er zijn tal van mogelijke bijwerkingen geassocieerd met deze vorm van behandeling, en patiënten met gevorderde leeftijd of andere medische problemen kunnen niet worden goede kandidaten voor een transplantatie.
Extra Risicofactoren

Een studie uitgevoerd aan de Columbia University Medical Center en New York Presbyterian Hospital suggereert dat het risico op het ontwikkelen van secundaire MDS na chemotherapie behandeling kan worden versterkt door een aantal andere factoren, waaronder het gebruik van GM-CSF of G-CSF bij de behandeling van borstkanker kanker. Deze studie is echter geconcludeerd dat de mate van succes bij het gebruik van chemotherapie bij de behandeling van primaire borstkanker opweegt tegen het risico van MDS.