Over Type 1 Dengue hemorragische koorts

Dengue koorts is een virale ziekte die mensen in de tropen en in bepaalde gebieden van Afrika treft. Gerelateerd aan malaria wordt veroorzaakt door vier andere versie van de flavivirus en is ook bekend als "knokkelkoorts." Geschiedenis

Een pandemie van dengue koorts brak in de jaren 1950 in Noord-Amerika, Afrika en Azië. Sinds de jaren 1990, is Dengue uitgegroeid tot de op een na belangrijkste muggen overgebrachte ziekte, na malaria. Alle vier types van dengue veroorzaken dezelfde symptomen, al is er geen cross-immuniteit tussen de soorten.
Time Frame

uitbraken van dengue
in een getroffen gebied meestal elke 5-6 maanden plaatsvinden. Dit is een gevolg van bepaalde seizoensinvloeden, gecombineerd met met tijdelijke immuniteit voor alle stammen van sommige geïnfecteerde mensen. Wanneer deze immuniteit afneemt, alle van de mensen in de at-risk gebied zijn kwetsbaar en de volgende golf van de pandemie op handen is.
Effecten

meest voorkomende symptomen van de vier types van dengue zijn hoofdpijn, spier-en gewrichtspijn, koorts en huiduitslag. De uitslag heeft de neiging om fel rood zijn, en verschijnt op de borst en de onderste ledematen, maar het zal uiteindelijk verspreid. Er kan ook een infectie van het spijsverteringskanaal, wat leidt tot misselijkheid, diarree en andere digestieve symptomen.
Kenmerken

diagnose van dengue hemorrhagic fever omvat vier typen symptomen. De eerste is een mengsel van koorts, blaaskwaal en verlies van eetlust. De tweede is een neiging tot bloedingen, met inbegrip van blauwe plekken, bloederige diarree of een neiging tot blauwe plekken als gevolg van een tourniquet. Een afname in bloedplaatjes is het derde criterium. Tot slot, het bewijs van lekkage van plasma is essentieel om een ​​dengue-koorts diagnose.
Preventie /Solution

Het belangrijkste onderdeel van de therapie is tegen te gaan of te voorkomen shock. Vitale functies moeten zorgvuldig worden tussen dag 2 en 7, aangezien deze periode is essentieel voor overleving. Verhoogde vloeistoffen dienen te worden toegediend om uitdroging te voorkomen, intraveneuze vloeistoffen moet worden toegediend wanneer de dehydratatie er significant. In geval van een ernstige daling van de bloedplaatjes of een grote hoeveelheid bloeding, een transfusie van bloedplaatjes is aan te raden.