Pathofysiologie van een depressieve stoornis

Depressieve stoornis is een medische aandoening doorgaans gekenmerkt door extreem lage stemming, een laag zelfbeeld, een gebrek aan interesse in de activiteiten en een onvermogen om plezier te voelen. Depressieve stoornis is een zeer ernstige aandoening die een persoon kan verzwakken. Van alle mensen die lijden aan een ernstige depressie, 3,4 procent zelfmoord plegen, en mensen die lijden aan een depressie zijn vatbaarder voor andere medische aandoeningen en hebben een kortere levensduur. Depressie en monoaminen

Depressieve stoornis
wordt gedacht te worden gekoppeld aan de niveaus van bepaalde neurotransmitters genoemd monoamines. Drie voorbeelden van monoamines zijn serotonine, noradrenaline en dopamine. Norepinephrine is een stimulerende neurotransmitter die ook kan worden gezien als adrenaline, dopamine verantwoordelijk voor "aangenaam" gevoel in de hersenen en serotonine betrokken is bij het moduleren van de effecten van andere neurotransmitters.
Rol van serotonine

Omdat serotonine wordt verondersteld om de effecten van andere neurotransmitters regelen, wordt gedacht dat een tekort aan serotonine ook het andere in de hersenen om onregelmatig werken, wat kan leiden tot depressie. Studies hebben ook geconstateerd dat stressvolle gebeurtenissen, in combinatie met bepaalde genetische tekortkomingen in serotonine productie, kan leiden tot ernstige depressieve stoornis. Veel antidepressiva werken om het niveau van serotonine te verhogen door de hersenen.
Beperkingen

Sommige wetenschappers denken dat de monoamine-hypothese wordt ook vereenvoudigd. Studies zijn niet in staat om depressieve stoornis te koppelen met specifieke disfunctie of stoornis binnen het monoamine-systeem, en de drugs die monoamines afbreken van de hersenen niet leiden tot depressie geweest.
Depressie en de Brain

Bepaalde delen van de hersenen
is een abnormale activiteit in mensen met depressieve stoornis. De raphe nuclei, dat is het deel van de hersenen dat serotonine maakt, en de suprachiasmatische nucleus, het gedeelte van de hersenen dat het lichaam "interne klok" of circadiaanse ritme regelt, zijn de sterkst beïnvloed. Depressie verlaagt ook de activiteit in het ventrale tegmentum, dat is het deel van de hersenen dat de perceptie van plezier van het lichaam regelt.
Fysiologie en Psychologie

Er wordt gedacht dat een depressieve stoornis, is er een zekere mate van synergie tussen de fysiologische aspecten van depressie en psychologische onderdelen. Abnormale hersenactiviteit veroorzaakt het gevoel van "down", evenals een gebrek aan plezier, waarbij de patiënt veroorzaakt te verdrietig en teruggetrokken voelt. Als gevolg van de patiënt begint te nemen in gedrag dat verder verhogen de gevoelens van depressie, die op hun beurt versterken enkele van de abnormale patronen van activiteit in de hersenen.