Wat is Slapeloosheid?

Slapeloosheid treft meer dan het vermogen van slechts een persoon om een ​​goede nachtrust te krijgen. De voorwaarde, een van de meest voorkomende problemen die patiënten melden, kan leiden tot een aanzienlijk minder productief en plezierig leven, vaak als gevolg van voortdurende vermoeidheid, uiteindelijke slechte gezondheid en terugkerende negatieve emotionele toestanden. Gelukkig zelfs ernstige gevallen van slapeloosheid behandelen met gedragsveranderingen, medicatie, therapie of een combinatie van deze drie mogelijkheden. Beschrijving

Het aantal uren slaap per dag nodig is verschilt van persoon tot persoon. Hierdoor wordt slapeloosheid niet gediagnosticeerd op basis van hoeveel slaap een persoon krijgt, maar haar perceptie dat de hoeveelheid slaap krijgt ze onvoldoende of onvoldoende kwaliteit. Redenen dat de perceptie kunnen ondersteunen zijn nog steeds moe na het ontwaken, problemen met het in slaap vallen, niet slapen zo lang als gewenst, en wakker vaak en moeite gaat weer slapen. Volgens de Mayo Clinic, ongeveer 33 procent van de volwassenen lijden aan slapeloosheid op een bepaald moment.
Soorten

De drie belangrijkste categorieën van slapeloosheid zijn van voorbijgaande aard, intermitterende en chronische . Voorbijgaande slapeloosheid is op korte termijn en duurt overal van een nacht tot enkele weken. Intermitterende slapeloosheid is zowel de korte termijn en sporadische, met slaapproblemen zich slechts af en toe.

Chronische slapeloosheid
is op lange termijn, met slapeloosheid aanhoudt voor een maand of meer en op drie of meer nachten per week. Het derde type omvat twee extra categorieën: primaire slapeloosheid, die niet door een gezondheidstoestand en secundaire slapeloosheid, die het resultaat van een gezondheidstoestand of een andere factor, zoals een medisch probleem (bijvoorbeeld astma) of een milieuprobleem (bijvoorbeeld een luidruchtige slaap locatie).
Diagnose

Artsen
bepalen of slapeloosheid aanwezig door het invullen van een routine lichamelijk onderzoek en medische is geschiedenis te helpen identificeren van potentiële bronnen van een slaapprobleem. Soms artsen ook vragen patiënten om hun slaappatroon te nemen in een slaap dagboek. Zij kunnen suggereren bepaalde tests, ook, zoals een bloedonderzoek aan het scherm voor medische problemen, of observatie op een nachtelijke slaap centrum van fysieke activiteit te controleren tijdens de slaap, zoals hersengolven en oogbewegingen.
behandeling

Zowel intermitterende en voorbijgaande slapeloosheid
vereisen gewoonlijk geen behandeling omdat ze vaak verdwijnen op hun eigen binnen enkele dagen, meestal na een gedragsverandering, zoals slapen met oordopjes te blokkeren geluiden van een lawaaierige omgeving.

Echter, effectieve behandeling voor chronische slapeloosheid is een proces van meerdere stappen dat impliceert diagnosticeren eventuele onderliggende psychische of lichamelijke aandoeningen en behandeling van hen, het identificeren van gedrags-of omgevingsfactoren die bijdragen aan een slechte nachtrust en het elimineren of te verminderen; nemen van voorgeschreven slaappillen voor een beperkte hoeveelheid tijd om te bevorderen beter te slapen, indien nodig;. en proberen een vorm van therapie om het gedrag op lange termijn vermijden van slapeloosheid veranderen

Gedragstherapieën
omvatten ontspanning therapie om een ​​slapeloze hoe stress te verminderen leren voor het slapen; stimulus controle, of reconditionering de Insomniac aan het bed associëren met slapen door het te gebruiken uitsluitend voor dat doel en geslacht;. en cognitieve therapie een slapeloze hoe je beter slapen door te denken over positieve dingen in plaats van zorgen te maken over slapeloosheid trainen

Preventie

voorkomen van slapeloosheid
is vaak een kwestie van goedkeuring van een gezonde levensstijl praktijken, zoals het regelmatig oefenen, het vermijden van alcohol, cafeïne en nicotine 's nachts of in totaal, het eten van niet minder dan drie uur voor het slapen gaan, en naar bed gaan en wakker worden op hetzelfde tijdstip elke dag een routine die omstandigheden het lichaam voor het slapen te stellen. Slapelozen moet ook uit bed te komen als ze niet in slaap vallen na een redelijke hoeveelheid tijd, en alleen terug te keren als ze weer slaperig.