Wat zijn de behandelingen voor een overactieve schildklier?

Een overactieve schildklier of hyperthyreoïdie, treedt op wanneer de schildklier produceert te veel thyroxine, een principe schildklierhormoon. Als er niet wordt opgetreden, kan ernstige gezondheidsproblemen het gevolg zijn van een overactieve schildklier. Het goede nieuws is dat de behandeling is meestal eenvoudig en succesvol. Diagnose

Diagnose van hyperthyreoïdie
begint met een lichamelijk onderzoek en wordt bevestigd met een bloedonderzoek dat verhoogde niveaus van thyroxine onthult. Een radioactief jodium opname test-of schildklier-scan kan gebruikt worden als een verdere bevestiging.
Radioactief jodium

Radioactief jodium
, oraal toegediend, wordt geabsorbeerd door de schildklier en veroorzaakt het geleidelijk te vertragen. Deze behandeling over het algemeen wordt gegeven voor een periode van drie tot zes maanden.
Antithyroid Medicijnen

Propylthiouracil en methimazol
, medicijnen die de productie van thyroxine remmen, worden vaak gebruikt om een ​​overactieve schildklier te behandelen. De symptomen beginnen meestal te verdwijnen binnen zes tot 12 weken van het nemen van de bemiddeling, maar de behandeling duurt ongeveer een jaar.
Bètablokkers

Bètablokkers
worden gebruikt om hypertensie te behandelen , maar zijn vaak deel van het voorschrift voor hyperthyroïdie ook. Zij niet de behandeling van de aandoening zelf, maar het hart-gerelateerde symptomen die bij de aandoening, zoals een versnelde hartslag en hartkloppingen.
Thyroïdectomie

Als een overactieve reageert niet op eenvoudige behandelingen meeste schildklier kan operatief worden verwijderd. Dit is een riskante procedure die levenslange medische zorg nodig heeft, en is gereserveerd als een laatste redmiddel.