Wolff-Parkinson-White-syndroom

In 1930, een groep artsen (genaamd Wolff, Parkinson en White) geïdentificeerd een abnormaal ECG (elektrocardiogram) patroon in verder gezonde jonge patiënten. Het patroon werd gekenmerkt door korte periodes van tachycardie (snelle hartslag). In 1944, de medische gemeenschap heeft bevestigd dat de afwijking wordt veroorzaakt door het hebben van extra elektrische paden in je hart. De feiten

Normaal gesproken, je hart heeft een pad naar elektrische signalen te sturen, het is de AV (atrioventriculaire) knoop genoemd. Deze elektrische signalen zijn verantwoordelijk voor de feitelijke kloppen van je hart. Bij patiënten met Wolff-Parkinson-White-syndroom, de abnormaliteit aanwezig is vanaf het moment van geboorte, maar de symptomen meestal ontstaan ​​in de tienerjaren of in de vroege jaren '20. Volgens de Cleveland Clinic, de extra elektrische paden lijken normale hartspier maar het vermogen om een ​​snelle elektrische impulsen voeren.
Symptomen
p Het is mogelijk om de aanvullende elektrische baan in je hart zonder symptomen ervaart. Volgens de Mayo Clinic, is deze aandoening meestal aangeduid als Wolff-Parkinson-White patroon en wordt meestal ontdekt tijdens een onderzoek wordt verricht om een ​​andere reden.

Symptomen
vaak ontstaan ​​in je jaren '20. U kunt plotseling ontstaan ​​van het gevoel een snelle hartslag waarnemen. Dit kan overal duren van seconden tot uren. Voorkomende symptomen zijn flauwvallen, angst, hartkloppingen, duizeligheid en steeds snel vermoeid tijdens het sporten. Ernstige symptomen zoals ademhalingsproblemen, beklemming op de borst, pijn op de borst of de dood kan erop wijzen dat er extra hartziekte. Zuigelingen kunnen symptomen zoals verminderde eetlust, zichtbaar snelle hartslag, kortademigheid en minder alert /actief kan zijn vertonen.
Complicaties

Volgens de Mayo Clinic in de meeste gevallen betekent dit niet aanzienlijke extra gezondheidsproblemen te creëren, maar er is een verhoogde kans op complicaties. U kunnen een verhoogd risico op plotselinge dood, hypotensie (lage bloeddruk), frequent flauwvallen en hartfalen (onvermogen om voldoende hoeveelheden van bloed rond te pompen). Volgens de Cleveland Clinic, een van de grootste zorgen is ventrikelfibrilleren, een aandoening die gekenmerkt wordt door snelle ventriculaire afstraffing die kan levensbedreigend zijn.
Diagnose

Diagnostische tests
bevatten meestal een ECG (die kleine elektroden gebruikt om naar hartenlust elektrische signalen te meten), elektrofysiologische tests (die kunnen helpen om de locatie van de extra route met behulp van katheters die door je bloedvaten en in uw hart te lokaliseren) en een Holter-monitor (die is een ECG-apparaat dat je draagt ​​voor een volledige 24 uur en is draagbaar te voeren met u door de dag).
Behandeling

Het doel van de behandeling van de aandoening is te vertragen de tachycardie en voorkomen dat terugkerende.

Om vertragen uw hartslag, artsen beginnen met het onderwijzen van uw specifieke fysieke bewegingen een vagale manoeuvre om uw nervus vagus stimuleren (die een rol speelt bij het reguleren van uw hartslag) genoemd . Als het uitvoeren van de vagale manoeuvre niet vertragen uw hartslag, zal anti-aritmische medicatie nodig zijn. Als medicatie is niet effectief in het vertragen van uw hartslag, kan uw arts moeten cardioversie voeren. Dit wordt gekenmerkt door het toepassen van patches of peddels om uw borst om een ​​schok toe te dienen aan je hart.

Verschillende methoden die gebruikt kunnen worden om herhaling te voorkomen. Radiofrequente katheterablatie is, volgens de Cleveland Clinic, de meest voorkomende behandeling. Katheters zijn uitgerust met verwarmde elektroden die, eenmaal in je hart, zal de bijkomende elektrische baan beschadigen, te voorkomen dat het verzenden van vreemde signalen.