Robert Coles Theorieën over rolmodellen en morele ontwikkeling bij kinderen

De afgelopen 50 jaar heeft Robert Coles het leven van kinderen beschreven. Als kind psychiater, leraar, ouder en Pulitzer Award-winnende auteur, heeft hij het leven van kinderen vanuit verschillende invalshoeken bestudeerd. De vraag die zijn onderzoek drijft, is hoe een morele samenleving te creëren in een culturele, politieke en emotionele omgeving die vaak tumultueus is, zo niet ronduit angstaanjagend. Zijn theorieën over rolmodellen en morele ontwikkeling bij kinderen zijn grotendeels gebaseerd op eerste-persoons verhalen van zijn jonge onderwerpen.

Ouders

In een interview met David Gergen op het PBS News Hour in 1997, werd Coles gevraagd , "Hoe bevorderen we de moraliteit bij onze kinderen?" "We doen het door het uit te leven," antwoordde Coles. "Elke les die een kind in de (abstracte) ... wordt aangeboden, zal niet goed werken. We leven wat we vermoedelijk aan onze kinderen willen leren. En onze kinderen houden het constant in de gaten, en ze meten ons niet door wat we zeggen, maar wat we doen. "Coles zei dat hij gelooft dat kinderen al in hun eerste jaar lessen beginnen te absorberen. Hij ziet ze kijken, bevragen en beslissingen nemen op basis van wat ze waarnemen. Volgens Coles moet ouderlijke invloed bestaan ​​als 'een soort van morele autoriteit die helemaal van zichzelf is', maar hij wil niet dat ouders benadrukken dat ze elke dag goedheid of moraliteit leren samen met hun kinderen.

Peers

Jonge kinderen gebruiken naaste volwassenen als hun modellen voor goed en kwaad, maar zodra ze naar school gaan, werken andere krachten op hun morele controle. In een studie uit 1990, gepubliceerd in het tijdschrift "Teacher", beschreef Coles de worsteling die studenten ervaren wanneer ze worden geconfronteerd met morele dilemma's. "Sommigen van hen roepen God aan. Anderen vallen in wezen terug op zichzelf, hun eigen wensen, gevoelens, interesses of stemmingen. Weer anderen kijken naar de wereld om hen heen, naar hun buurt of gemeenschap. Een bepaald aantal kijkt naar wat nuttig voor hen is, wat lijkt te werken. De rest worstelt met de morele dilemma's waarmee ze geconfronteerd worden zonder duidelijke vorm van morele logica of redenering om hen te helpen beslissen. "Naarmate kinderen adolescenten en volwassenen worden, vinden ze het moeilijker om een ​​morele harde lijn te behouden en begint hun" culturele geletterdheid " vervangt hun 'morele geletterdheid'.

Media en populaire cultuur

Kinderen worden voortdurend blootgesteld aan gebeurtenissen en beelden waardoor ze hun morele overtuigingen in vraag kunnen stellen. Ze zien verhalen over gerespecteerde atleten met illegale drugs, seksueel wangedrag door politieke figuren en brutaliteit in oorlog. Op de vraag van Gergen hoe hij kinderen adviseert die hulp nodig hebben bij het interpreteren van culturele berichten, benadrukte Coles het belang van ouderbetrokkenheid om kinderen te helpen "met die cultuur om te gaan en het direct aan te pakken", en raadde ouders aan de situatie te benaderen vanuit het standpunt dat het allebei is. ouders en kinderen zijn "die hierin verzeild zijn." Spiritualiteit en verhalen

Veel van wat Coles over kinderen heeft geleerd, is het luisteren naar hun verhalen. Hij luisterde naar de 6-jarige Ruby Bridges die haar verhaal vertellen over hoe het voelde om door een woedende menigte blanke mensen te lopen op weg naar haar eerste lesdag in een desegregated school in 1960. Ruby zei: "Ik had medelijden met hen. "Die eenvoudige verklaring opende Coles 'ogen voor de wijsheid en het begrip dat kinderen kunnen bezitten. Praten met Krista Tippett, gastheer van "On Being" op National Public Radio, beschrijft hoe kinderen de vragen stellen die volwassenen vaak plaatsen in een spirituele context. "Ze kunnen worden opgevoed in een seculiere wereld," zei Coles, "maar ze hebben diepe innerlijke kanten aan hen ... die te maken hebben met eeuwige vragen over wat juist is en wat verkeerd is."