Wie ontwikkelde het poliovaccin

? Mass vaccinatiecampagnes getransformeerd poliomyelitis van een gevreesde ziekte een zeldzaamheid . Twee vaccins , elk met een beroep op baanbrekend onderzoek , werden bijna gelijktijdig ontwikkeld . Samen zijn ze sterk verminderde het aantal gevallen van polio wereldwijd en uitgeroeid de ziekte uit geïndustrialiseerde landen . Poliomyelitis

poliovirus komt het lichaam via de mond en vestigt zich in de darmen , waar vermenigvuldigt en wordt uitgescheiden in de feces . Eenmaal vastgesteld , poliovirus in het bloed en kruisen in het centrale zenuwstelsel , waar het schade zenuwcellen . Met een gebrek aan zenuwimpulsen , kan de aangedane spieren niet functioneren.

Armen en benen worden eerst aangetast, maar de borstspieren kan worden betrokken bij meer ernstige gevallen , wat leidt tot benauwdheid. Verlamming is een ongewoon symptoom . De meeste besmette mensen vertonen geen tekenen of slechts milde symptomen zoals misselijkheid , hoofdpijn , vermoeidheid , stijve nek , koorts of pijn in de armen en benen . Polio is niet te genezen en kan niet worden voorkomen , behalve door middel van vaccinatie , volgens de Global Polio Eradication Initiative.
Vroege Polio Vaccine Research

Vegen polio -epidemieën onderstreepte de noodzaak van een preventief vaccin . Dr Albert B. Sabin van het Children's Hospital Research Foundation in Cincinnati , Ohio , voerde de eerste stappen in de richting van de ontwikkeling van vaccins in 1939 . Sabin aangetoond dat hoewel poliovirus invloed op de zenuwen , het zich bevindt in de darmen . Deze bevinding bleek polio was een virus van de darm , niet het zenuwstelsel , en kan dus worden voorkomen door een oraal vaccin .

Voordat Sabin zijn theorie kon nastreven , de Tweede Wereldoorlog uitbrak . Sabin onderbrak zijn polio onderzoek tijdens de oorlog om vaccins voor andere ziekten die de troepen getroffen ontwikkelen , volgens het Sabin Vaccin Instituut .
The First Poliovaccin

Dr Jonas Salk , een onderzoeker aan de Universiteit van Pittsburgh , koos voor een andere aanpak . Enkele vaccins in de jaren 1940 , en die zijn vervaardigd uit levende verzwakte maar vormen van virussen die ziekten veroorzaakt , volgens het Salk Institute for Biological Studies . Salk geloofde dat alleen de buitenste schil van het virus was noodzakelijk om de immuniteit , niet de levende microbe te verlenen . Met behulp van een dood virus , Salk ontwikkelde zijn geïnactiveerd poliovaccin ( IPV ) . IPV werd getest en goedgekeurd voor algemeen gebruik in 1955 , en werd de eerste beschikbare poliovaccin .
Mass Inentingen

Polio gevallen daalde van 45.000 in 1957-910 in 1962 . Sabin had zijn polio onderzoek hervat en in 1961 introduceerde een oraal vaccin gemaakt van een levend maar verzwakt virus. Het werd gegeven als druppels op een suikerklontje of rechtstreeks op de tong en sterk vereenvoudigde administratie .

Sabin vaccin werd verkozen boven Salk 's vaccin ingespoten en werd bijna uitsluitend gebruikt vanaf de invoering tot 1997 . Tegen die tijd had polio is uitgeroeid in het noordelijk halfrond . Het levende virus van het orale vaccin werd dus een verplichting. Hoewel zeldzaam, het veroorzaakt poliomyelitis bij sommige mensen , met name die met een verzwakt immuunsysteem . Het Amerikaanse Comite voor Vaccinatie Practices , adviseurs van de Centers for Disease Control and Prevention , aanbevolen Salk IPV als de gewenste vaccin in 1997 .
Huidige vaccin Aanbevelingen

De huidige poliovaccin aanbevelingen van de CDC zijn voor vier doses van IPV . Doses worden toegediend aan zuigelingen op 2 maanden , 4 maanden , tussen 6 en 18 maanden en als laatste booster tussen de 4 en 6 jaar .