Genetische factor van Depressieve stoornis

Depressieve stoornis is een psychische aandoening waarbij de patiënt voelt een allesomvattend gevoel van lage eigenwaarde. Symptomen zijn onder meer slapeloosheid, aanhoudende lage stemming, een gebrek aan interesse in dagelijkse activiteiten en een onvermogen om plezier te voelen. Depressieve stoornis is twee keer zo vaak voor bij vrouwen als mannen. Depressieve stoornis is het meest effectief zowel met voorgeschreven medicatie en psychiatrische therapie behandeld. Fysiologie van Depressie

Hoewel de oorzaken van depressie zijn niet volledig begrepen, zijn er bepaalde opmerkelijke verschillen in de hersenen van mensen die lijden aan depressie. Het belangrijkste verschil is een merkbaar gebrek aan bepaalde neurotransmitters genaamd catecholamines. Deze catecholamines zijn gewoonlijk verantwoordelijk voor het activeren van de "beloning" centra van de hersenen, en omvatten de neurotransmitter serotonine.
Depressie en Twins

Als een van een reeks identieke tweelingen heeft depressieve stoornis, is er een 50 procent kans dat de andere twee ook zullen worden getroffen met een depressieve stoornis. Voor niet-identieke tweelingen (ook bekend als dizygotic tweeling), is een soortgelijke koppeling, hoewel kleiner (35 procent). Dit suggereert dat er een zekere genetische component aan een depressieve stoornis.
Depressie en Ouders

Andere studies
, kijken naar de incidentie van depressie bij kinderen met ouders die lijden aan een ernstige depressieve stoornis, hebben ontdekt een soortgelijke koppeling. In de jaren 1970, Dr Myrna Weissman begon een longitudinale studie, terwijl op Yale, dat in 2009 heeft geïdentificeerd erfelijke veranderingen in de structuur van de hersenen die een persoon kan in gevaar voor depressieve stoornis. Al met al lijkt er een 39 procent correlatie tussen ouders en kinderen die lijden aan depressie. Deze studies, echter, hebben moeite onderscheid te maken tussen genetische factoren en de invloed van het leven met ouders die lijden aan een depressie als ze betrekking hebben op de kans op het ervaren van depressieve stoornis.
Chemische Receptoren

In 2008, onderzoekers van de Universiteit van Michigan bleek dat er een verband bestaat tussen de overvloed aan bepaalde chemische receptoren in de hersenen en de ernst van de depressie. Specifiek, wanneer er een tekort aan bepaalde eiwitten die binden aan serotonine en andere neurotransmitters, is het waarschijnlijker dat de patiënt zal lijden aan depressie. Ook is gevonden dat patiënten met deze genetische afwijking niet zo goed reageren op antidepressiva.
Epigenetica

ander aspect van de genetische factoren achter depressieve stoornis heet epigenetica. Epigenetics verwijst niet naar mutaties in genen, maar dat wijzigingen veranderen hoe het lichaam reageert op deze genen. Genen kunnen chemisch worden gewijzigd op verschillende manieren. Een dergelijke methode, genoemd methylering, omvat het aanbrengen van een kleine molecule gemaakt van koolstof en waterstof tot het DNA. Dit veroorzaakt enige van de eiwitten die DNA gebruiken te negeren die specifiek gen. Andere genen epigenetisch worden gewijzigd door ze weg in eiwitten waar ze inacessible de rest van de cel. Deze modificaties kunnen worden net zo belangrijk als erfelijke genetische kenmerken. Als gevolg daarvan, hebben de genetische veranderingen die niet erfelijk zijn ook gevonden te worden gekoppeld aan een depressieve stoornis.