Hoe een Impulsief CVA-patiënt Handle

Na een beroerte , wordt de patiënt vaak te kampen met tal van verliezen , variërend van verlies of disfunctie van de grove en fijne motoriek , spraak , cognitie en begrip , visie , oordeel, initiatief , geheugen , navigatie en oriëntatie . Veranderingen in de emotionele en persoonlijkheid functioneren , samen met impulscontrole problemen , compliceren aanpassing en behandeling. Impulsiviteit maken risico's en gevaren voor de patiënt en anderen en de vraag naar het opstellen van een behandelplan. Instructies Heb Identificeer de impulsiviteit en Voorlopers
1

identificeren en diagnosticeren impulsiviteit disfuncties . Zorg voor een volledige neurologische , cognitieve en gedragsmatige evaluatie . Dit is nuttig bij lopende te beoordelen, maar is ook nuttig om een basislijn bij verdere complicaties of beroertes . Hebben een uitgebreide examen door een arts , gevolgd door een functionele evaluatie door een neuroloog of neuropsycholoog .

Observeren Pagina 2 voorzichtig de CVA-patiënt en bekijk de mogelijke impulscontrole problemen die plaatsvinden in het huis of in de behandeling residentie instelling . Noteer problemen die moeten worden aangepakt om gesprekken met verzorgers en aanbieders begeleiden .

Impulsiviteit problemen kunnen variëren van micro - gedrag om ingewikkelde sequentiële gedrag dat complexe beslissingen en sociale actie te betrekken . Bijvoorbeeld kan de patiënt opstaan ​​te snel evenwicht verliezen ; opstaan ​​uit een rolstoel zonder eerst het blokkeren van de wielen , waardoor een val ; of pak voor dingen en weg te trekken voordat full - grip waardoor druppels. De CVA-patiënt kan emotionele impulsiviteit en sociale ontremming manifesteren , snel uiten van boosheid , schreeuwen , huilen , krijgen in argumenten , of het maken van ongepaste of onbeleefd seksuele opmerkingen . Ze kunnen geld dwaas besteden of proberen om te koken , het huis verlaten , rijden of plaatst zichzelf in gevaar ondanks herhaalde vermaningen . Dit lijken misschien natuurlijke pogingen om autonomie te behouden , maar er is waarschijnlijk een neurologische basis voor impulscontrole problemen .
3

Identificeer alle emotionele voorlopers van impulsief gedrag . Angst , angst , woede en verdriet kunnen symptomen zijn van een onderliggende stemmingsstoornis die bijdraagt ​​aan impulsiviteit , emotionele of gedragsproblemen .
4

Identificeer behoefte op basis van voorlopers van impulsief gedrag . Bijvoorbeeld , als de patiënt opstaan ​​en rond te lopen zonder hulp , de redenen voor de actie (bijvoorbeeld om de televisie aanzet , naar de badkamer , etc ) .
Formuleer uitgebreide behandeling Plan
5

Bespreek het probleemgedrag en precursoren die zijn geïdentificeerd met een arts en andere professionals . Bespreek mogelijke medicijnen . Stimulerende middelen of andere ADHD medicijnen kunnen helpen met impulsiviteit , korte - termijn geheugen , en gedragsdisinhibition . Antidepressiva en anxiolytica kan effectief zijn voor onderliggende stemmingsstoornissen zijn.
6

Inschrijven de patiënt in een revalidatieprogramma dat geïdentificeerde behoefte gebieden behandelt . Revalidatie kan helpen op alle gebieden van functioneren en kan de impact van de impulsiviteit te verminderen .
7

Heeft u een team bijeenkomst van alle verzorgers. Voor elke geconstateerde probleem , ontwikkelen mogelijke oplossingen .
Implement Interventies
8

een veilige omgeving die impulscontrole problemen veronderstelt maken . Ontwikkelen ingebouwde vertragingen met betrekking tot probleemgedrag . Gebruik bijvoorbeeld een veiligheidsgordel rolstoel , autosleutels, sluisdeuren , beperken de toegang tot sleutels, creditcards en chequeboekjes , enzovoort als nodig te verbergen.
9

Toedienen medicijnen zoals voorgeschreven

10

Zorg voor structuur , ondersteuning en begeleiding . Zorg ervoor dat alle aanbieders zich bewust zijn van gedragsproblemen . Redirect energie en impulsiviteit van de patiënt door het creëren van positieve gestructureerde activiteiten en sociale kansen .
11

betrekking tot emotionele reactiviteit en impulsiviteit , duidelijke grenzen , maar incidenten niet escaleren . Blijf rustig . Gebruik afleiding , omleiding en vertraging. Bijvoorbeeld, als de patiënt wil iets, maar kan het niet meteen, bevestigen het moment dat ze kunnen krijgen wat ze willen zijn. Houd een lijst van wensen en behoeften , zodat de patiënt kan voelen hun behoeften wordt de neiging om . Gebruik empathie en validatie . Niet betuttelen , maar luisteren naar de patiënt , hun behoeften te begrijpen , en het creëren van een omgeving die is afgestemd op hun behoeften .