Tekenen van rabiës in Wasberen

Wasberen zijn enkele van de wilde dieren het meest waarschijnlijk besmet met hondsdolheid , een dodelijk virus dat het zenuwstelsel aantast en andere wasberen , huisdieren , en zelfs mensen via speeksel wordt overgedragen via beten of andere contactinformatie . Eenmaal blootgesteld aan het virus , kan een wasbeer geen tekenen van rabiës twee maanden of langer vertonen . Na deze latente periode , echter , ongeveer 90 procent van wasberen met rabiës vertonen een aantal verschillende , ongewone gedragingen die worden geïdentificeerd met de ziekte. Leren om deze gedragingen te herkennen om contact met hondsdolle wasberen te voorkomen is de beste verdediging tegen de ziekte . Gedesoriënteerd en Sick

Hoewel niet alle hondsdolle wasberen ziet er ziek uit , een veel voorkomend symptoom van hondsdolheid in wasberen kunnen verschijnen gedesoriënteerd of ziek . Het dier kan spreiden over of bewegen heel langzaam , schijnbaar met weinig doel. De dieren kunnen wandelen in een zeer ongecoördineerd of afdwalen naar objecten . Deze desoriëntatie kan wasberen dichter dan normaal aan mensen of huisdieren mee te nemen .
" Furious " Hondsdolheid Gedrag

In tegenstelling tot de dieren die worden gedesoriënteerd , toen besmet met het rabiësvirus , wasberen beginnen te handelen extreem agressief . Gedrag kan onder meer niet-uitgelokte gevechten met honden , katten , stekelvarkens - zoals blijkt uit stekels gevonden ingebed in hun gezicht - of andere dieren aanvallen levenloze voorwerpen , en schreeuwen schel . Daarnaast is een aantal wasberen " lopen als op hete stoep " wanneer besmet , volgens de New York State Department of Environmental Conservation .
" Dumb " of Numb

Sommige wasberen met hondsdolheid kan verschijnen "domme " overdreven vriendelijk met mensen , of beginnen te klapperen op een ongebruikelijke manier . Wasberen die in full-blown stadia van de ziekte kan verlamming hebben in hun achterpoten en zijn stijfheid en moeite bewegen . Ze kunnen ook verlamming in de keel , wat kan resulteren in het speeksel bundelen en kwijlen - de " schuim op de mond " dat is een kenmerk van hondsdolheid .