Externaliserend gedrag in een kind

Kinderen reageren op verschillende manieren op milieudruk, eisen en tegenslagen. Sommige kinderen sturen hun emotionele problemen naar buiten in externaliserend gedrag. Deze kinderen drukken hun negatieve reacties op hun levenservaringen uit door te beginnen aan negatieve, vaak destructieve actie binnen of tegen de sociale en fysieke omgeving. Zoals opgemerkt in het 'Journal of Child and Adolescent Psychiatric Nursing', kan externaliserend gedrag worden gecontrasteerd met internaliserend gedrag, waarbij kinderen hun emoties en gevoelens leiden naar depressieve, angstige of andere innerlijk gerichte toestanden.

Typen externaliserend gedrag

Kinderen die externaliseren gaan meestal hun emotionele problemen uit door woede, frustratie, angst of andere emoties te richten op agressief of delinquent gedrag. Voorbeelden van delinquent externaliserend gedrag zijn onder meer valsspelen, vuren, vloeken, stelen, spijbelen, liegen en vandalisme. Kinderen kunnen externaliseren door gevarieerd agressief gedrag, zoals opscheppen, schreeuwen, aandacht zoeken, ruzie maken, plagen, bedreigen, veeleisend zijn en hun humeur verliezen. Hyperactiviteit en impulsiviteit worden ook geclassificeerd als soorten externaliserend gedrag.

Diagnose

Kinderen die zich bezighouden met externaliserend gedrag vallen meestal onder specifieke diagnostische categorieën van de American Psychiatric Association & s; "Diagnostisch en statistisch handboek van Mental Stoornissen "of DSM-IV. Kinderen die agressief gedrag vertonen, worden vaak gediagnosticeerd met een opstandige opstandige stoornis, terwijl kinderen die zich bezighouden met delinquent gedrag de neiging hebben om gediagnosticeerd te worden met gedragsstoornissen. Kinderen die hyperactief, afgeleid en impulsief zijn, worden vaak gediagnosticeerd met attention deficit hyperactivity syndrome.

Gevolgen

externaliserend gedrag heeft de onmiddellijke impact van het verstoren van de familie, school of andere sociale omgeving waarin het kind zich gedraagt . Vaak berispen, straffen of isoleren ouders, leraren of andere volwassenen het kind. De potentiële langetermijneffecten van onvervalst externaliserend gedrag zijn ernstig voor het individu en voor de samenleving. In 1996 werden bijna 3 miljoen jongeren gearresteerd. Kinderen die zich bezighouden met externaliserend gedrag lopen een groter risico voor jeugdcriminaliteit, geweld en volwassen crimineel gedrag.

Vroege biologische factoren

Genetische en vroege maternale en omgevingsfactoren kunnen bijdragen aan het risico van externaliserend gedrag. Maternale ondervoeding, roken, drugs- en alcoholgebruik tijdens de zwangerschap, ziekte tijdens zwangerschap en complicaties bij de geboorte kunnen de ontwikkeling beïnvloeden en daardoor bijdragen tot het risico van externaliserend gedrag. Evenzo kunnen genetische factoren, waaronder de voorliefde voor de biologische moeder of biologische vader om externaliserend gedrag te gebruiken, bijdragen aan het risico dat een kind externaliserend gedrag vertoont, volgens de "Journal of Child and Adolescent Psychiatric Nursing."

De meeste kinderen vertonen externaliserend gedrag, maar naarmate hun zenuwstelsel, cognitieve ontwikkeling en verbale vermogens vordert, pieken hun gebruik van externaliserend gedrag vaak en in de peuterjaren. Tegen de tijd dat ze naar school gaan, zijn externaliserende gedragingen afgenomen en worden ze meestal goed beheerd. Kinderen die hun tendensen in externaliserend gedrag niet ontgroeien, volgen verschillende cursussen, wat soms leidt tot delinquente of agressieve gedragspatronen die zich tot in de volwassenheid uitbreiden.

Latere sociale risicofactoren

Ontwikkelingsfactoren die slechte resultaten voorspellen, omvatten slechte emotionele regulatie, onoplettendheid, lagere sociaaleconomische status, armoede, hoge stress, maternale afwijzingen en slecht ouderschap, volgens de "Journal of Child and Adolescent Psychiatric Nursing." Andere risicofactoren zijn drugs- of alcoholmisbruik en een slecht cognitief vermogen.

Behandeling

Interventies voor externaliserend gedrag omvatten farmacologische behandeling, met behulp van medicijnen zoals lithium, resperidon, methylfenidaat en haloperidol. Programma's voor gedragsmanagement en ouderschap helpen kinderen en gezinnen om externaliserend gedrag te beheren.