Gebruik door alcohol en parodontale aandoeningen

Volgens tandheelkundige gezondheid en alcoholgebruik is alcoholgebruik geassocieerd met de irritatie van tandvlees, tong en mondweefsel. Parodontitis is een veel voorkomende, chronische ziekte die 50 procent van de Amerikaanse volwassenen ouder dan 30 treft. Het is een bacteriële infectie die de vernietiging van de ondersteunende structuren van de tanden veroorzaakt. Als het niet wordt behandeld, leidt dit tot tandverlies. Er zijn slechts enkele prospectieve studies over alcoholgebruik en parodontitis geweest. Waranuch Pitiphat merkte dat mannen die regelmatig dronken een verhoogd risico op parodontitis hadden van 18 tot 27 procent. Het risico lijkt dosisafhankelijk te zijn.

Alcohol en parodontitis

Volgens Gyongyi Szabo verslechtert alcohol de primaire immunologische afweermechanismen van het lichaam om infecties te bestrijden. Bijgevolg kan bacteriële overgroei en verhoogde penetratie in gingivale weefsels voorkomen. Volgens Mine Tezal leidt consumptie van 10 of meer drankjes per week tot een hoger risico op parodontitis in vergelijking met diegenen die minder dan 10 drankjes per week consumeren. Volgens Sara G. Grossi verhoogt het verhogen van alcoholgebruik van vijf eenheden naar 20 eenheden per week het risico op parodontale aandoeningen van 10 procent tot 40 procent. Alcohol veroorzaakt uitdroging van de mond, dus bacteriën worden niet weggespoeld door speeksel en plaquevorming treedt sneller op.

Parodontitis

Parodontitis wordt veroorzaakt door drie of meer veronderstelde ziekteverwekkende parodontale pathogenen. De ziekte is gecategoriseerd als mild, matig of ernstig. Het beschadigt het bot en bindweefsel dat de tanden ondersteunt. Wanneer de pockets rond de tand 4 mm diep worden bij het sonderen, loopt de tand een risico op infectie. Bij zakken van 6 mm tot 7 mm of meer en er is bevestigingsverlies, loopt de tand gevaar om eruit te vallen. Hoe groter het aantal verloren tanden, hoe groter de mate van ernstige parodontale aandoeningen.

Steve Offenbacher vond dat mensen met tandvleesontsteking lage niveaus van prostaglandine E2 hadden in gingivale creviculaire vloeistof (CF-PGE2), terwijl mensen met parodontitis hadden hogere CF-PGE2-niveaus. PGE2, een inflammatoire biomarker, kan onderscheid maken tussen deze twee aandoeningen. Gingivitis is een voorloper van parodontitis.

Parodontitis progressie

Veel factoren beïnvloeden de progressie van parodontitis, waaronder individuele kenmerken, sociale en gedragsfactoren, genetica, tandfactoren en bacteriële samenstelling van de biofilm rond de tand. Kinderen van ouders met parodontitis bleken 12 keer meer kans te hebben op de bacteriën die tandplak en parodontitis veroorzaken. Sociale en gedragsfactoren zijn roken van sigaretten, lagere sociaaleconomische status, slechtere voeding, psychologische factoren en overmatig alcoholgebruik.

Preventie /Oplossing

Doe elke dag goede thuiszorg. Borstel onder het tandvlees met een elektrische tandenborstel, flosdraad, stimuleer het tandvlees met een stimulator met een rubber uiteinde en gorgelen met Listerine antiseptische mondwater. Beperk alcoholgebruik (vijf eenheden per week) om het parodontale risico te verminderen. Beperk suiker in uw dieet om bacteriële overgroei te voorkomen. Drink zeven glazen water per dag om het speeksel te verbeteren om bacteriën te helpen verwijderen en de plaqueproductie te vertragen.

Behandeling

Schalen en wortelplanning is de gouden standaard voor het verwijderen van tandplak. Arestin (minocyclinepoeder, 1 mg), rechtstreeks aangebracht op parodontale pockets, is door de FDA goedgekeurd als aanvulling op scalerings- en wortelschaafprocedures voor het verminderen van de pocketdiepte bij patiënten met volwassen parodontitis. Uiteindelijk kan een operatie nodig zijn.

, , ] ]