Overproductie van urine na rugchirurgie

Urine-incontinentie kan een gênant symptoom zijn en zeker een ongewenst neveneffect van sommige soorten rugoperaties. Het invasieve karakter van neurochirurgie brengt grote risico's met zich mee; verhoogde urineproductie kan worden gezien na chirurgie bij patiënten zonder voorgeschiedenis van incontinentie. De pathologie ligt in schade aan zenuwen die verantwoordelijk zijn voor het beheersen van urineretentie.

Neuropathische incontinentie

Patiënten met incontinentie na een rugoperatie worden vaak beoordeeld op neuropathische incontinentie. Dit type incontinentie, dat kan worden gecategoriseerd als actief of passief, is meestal te wijten aan zenuwbeschadiging die leidt tot blaasdisfunctie.

Verlies van blaasreservoir

"Actieve" neuropathische incontinentie resulteert in problemen met urineren in de blaas. Wanneer zenuwen die ontspanning en uitzetting van de blaas toestaan ​​beschadigd zijn, is het resultaat een niet-compatibele blaas die niet in staat is om binnenkomende urine op te vangen. Zonder het vermogen om uit te zetten, lekt de urine in wezen uit naarmate het wordt geproduceerd; de effectieve grootte van de blaas krimpt aanzienlijk. Voor de patiënt kan dit lijken op een toename van de urineproductie; het is echter eigenlijk een verlies van de reservoirfunctie van de blaas, wat leidt tot meer frequente drang.

Verlies van blaasretentie

Als alternatief kan "passieve" neuropathische incontinentie het gevolg zijn van schade aan zenuwen die de uitgaande klep, ook bekend als de sluitspier. In dit geval is de blaas nog steeds in staat zich uit te zetten, hoewel urine zelfs bij lichte druktoenames de neiging zal hebben uit te lekken. Dit komt omdat de urinestroom wordt bepaald door twee krachten, waarbij de druk vanuit de blaas urine uitdrijft en de druk van de sluitspier de urine binnenhoudt. Zonder een goed functionerende klep kan de patiënt het volume in de blaas niet behouden, waardoor naar meer frequente badkamerspauzes.

Expert Insight

Volgens het hoofdstuk "Urinaire incontinentie" uit de "Algemene urologie van Smith", moet de urineproductie na de operatie worden verhoogd om te bepalen welk type neuropathische incontinentie wordt gebruikt de oorzaak. Dr. Tanagho verklaart in het hoofdstuk dat patiënten kunnen lijden aan een combinatie van de twee typen als de zenuwbeschadiging aanzienlijk is en behandelingsstrategieën dienovereenkomstig moeten worden aangepast.

Behandeling

Incontinentie door zenuwbeschadiging tijdens operatie is een relatief eenvoudige diagnose om te stellen, behandeling blijft een moeilijke onderneming. Afhankelijk van het type neuropathische incontinentie, actief of passief, zijn medicijnen beschikbaar om respectievelijk de spierproblemen in de blaas en de sluitspier te corrigeren. Bovendien kan chirurgisch beheer in bepaalde gevallen een geschikte optie zijn. Uiteindelijk is het doel om de oorzaak van de incontinentie te identificeren en een vroege behandeling te verkrijgen voor de beste kans om het urinewegstelsel te behouden.