Citroenzuur & natriumchloride

Citroenzuur en natriumchloride zijn chemisch verschillend. Deze verbindingen delen echter verschillende belangrijke kenmerken. Beide zijn van nature aanwezig in alle levende organismen en beide zijn conserveermiddelen. Ze zitten in fruit en groenten, maar ook in bewerkte voedingsmiddelen. Net als natriumchloride, komt citroenzuur voor in een witte kristallijne vorm, hoewel het ook als witte kracht kan voorkomen.

Citroenzuur - Chemie

Citroenzuur is een zwak organisch zuur, net als azijn . Dit is geen giftige chemische stof. De orale LD-50 van citroenzuur bij ratten ligt tussen 3 en 5 g /kg, afhankelijk van hoe het wordt toegediend. LD-50 verwijst naar de laagst mogelijke dosis van een chemische stof die 50 procent van de dieren waaraan het wordt toegediend, zal doden. Citroen en limoensap bieden meer citroenzuur dan grapefruit of sinaasappelsap. Af en toe verschijnt het op labels onder de namen sour salt, citroenzuurhydraat en 2-hydroxy-1,2,3-propanetricarboxylic acid monohydrate.

Citroenzuur - Toepassingen

De UK Food Guide wijst op dat aangezien citroenzuur zowel als conserveermiddel als als smaakversterker dient, het in veel voedingsmiddelen zit, inclusief "niet-alcoholische dranken, bakkerijproducten, bier, kaas en smeerkaas, cider, koekjes, cakemixen, bevroren vis, ijs room, jam, gelei, diepvrieskroketjes en aardappelwafels, confituur, sorbets, pakjessoepen, snoep, ingeblikt fruit, sauzen en groenten en wijn. "

Natriumchloridechemie

Natriumchloride, of gewone tafel zout, dissocieert in natrium- en chloride-ionen wanneer opgelost in water. Ionen zijn geladen deeltjes. De lading op deze deeltjes maakt deel uit van de reden dat natriumchloride essentieel is voor het leven. De verschillende concentraties van de positief geladen natrium- en kaliumionen aan weerszijden van de neuronale membranen maken het mogelijk voor de ene zenuw om signalen naar de andere te geleiden.

Bloeddrukregeling

Natriumchloride is ook essentieel voor de regulering van bloeddruk. Natriumniveaus bepalen het volume van de vloeistof buiten de cellen. Het consumeren van te veel natriumchloride zorgt ervoor dat de hoeveelheid extracellulair vocht toeneemt, wat op zijn beurt de druk op de wanden van bloedvaten verhoogt. De relatie tussen natrium en bloedvolume is de reden waarom artsen patiënten met hoge bloeddruk aansporen om minder zout te gebruiken.

, , ] ]